ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Έναν λάκκο,ναι αυτό έχω ανάγκη,σαν αυτόν του Μίδα!!Να φωνάξω μέσα του και να θάψω όλα αυτά που σκέφτομαι,όλα αυτά που μηρυκάζω όλο αυτόν τον καιρό και που με πνίγουν σαν μια θηλιά στο λαιμό!Ένα απ αυτά ξέρεις ποιο είναι ;Θυμάσαι μια κουβέντα που είχαμε και μου είπες ότι όσο περνάνε τα χρόνια γίνεσαι μισάνθρωπος και εγώ γυρνώντας προς το μέρος σου όλο έκπληξη σου είπα τι ναι αυτά που λες;; δλδ πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη;;και μου απάντησες όλος κυνισμό όχι δεν υπάρχει και έμεινα να σε κοιτάζω σαστισμένη που τόλμησες και ξεστόμισες κάτι τέτοιο...Μα πως; δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι,πως μπορείς να τα ισοπεδώνεις όλα;δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και θύμωσα μαζί σου..Θυμάσαι;;Αν είναι δυνατόν!!!Πως τόλμησες και παραδέχτηκες κάτι για εμένα χωρίς εμένα;;;είναι δυνατόν να μεταλλάσσομαι κι εγώ σε ένα τόσο σκληρό πλάσμα;γεμάτη άμυνες να ακονίζω τα νύχια μου έτοιμη για επίθεση...Πως έχω γίνει έτσι,πως έχω αλλάξει έτσι;;μου λες;φοβάμαι μ ακούς;;;