ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η φίλη μου εχει σχεση με ένα παιδί 2 χρόνια και το πάνε σοβαρά. Να σημειώσω ότι δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία από σχέσεις και άντρες. Η εικόνα που βλέπω,όμως, όταν βγαίνουμε μαζί με προβληματίζει πολύ: εκτός του ότι η φίλη έχει σταματήσει να περιποιείται τον εαυτό της, δε βάφεται και δεν προσέχει το σωμα της πια, βλέπω στοιχεία σαδομαζοχισμού έντονα στον τρόπο που φέρονται ο ένας στον άλλο . Τι εννοώ; Παίζει πολύ υποτίμηση στο ζευγάρι με την έννοια ''πώς εισαι έτσι μωρή;'' και ''άντε γ..σου '' και ''αυτό να το βαλεις στον κωλο σου'' και ''ουτε τα αρχίδια του ταδε δε φτάνεις εσύ ''(αυτή την ατάκα του τη λέει συχνά η φίλη μου) και ''μωρή μαλακισμένη , μωρη #####''κλπ. Γενικά η δικιά μας έχει από μόνη της λίγο βρωμικο στόμα αλλά του έχει δώσει πολύ θάρρος να της μιλάει άσχημα αλλά και εκείνη ωρες ωρες μπορεί με μια κουβέντα να τον κάνει σκουπίδι. Επίσης, αρκετές φορές όταν βρισκόμαστε με την παρέα μας η εξαίρεση είναι να τους δεις αγκαλιασμένους και το σύνηθες είναι να σκουντιούνται ,να τσιμπιούνται, να ρίχνουν καμιά σπρωξιά ο ένας στον άλλο, γελάνε αλλά εγώ βλέπω να υπάρχει και μια κρυμμένη επιθετικότητα σε όλο αυτό. Την πρωτη φορα που συνέβη αυτό μπορστά μου είδα ότι είχαν και οι δύο μελανιές στα χέρια από πριν επειδή ''την προηγούμενη μέρα είχαν τσακωθεί''. Δεν ξέρω. Πώς γίνεται να είσαι με κάποιον που μέσα σου τον έχεις ακυρώσει τόσες φορές και απ έξω να λες ''τον αγαπάω, μου έχει μάθει πράγματα'' κλπ και αυτός να της έχει πει ότι θέλει να προχωρήσουν;Εγώ και άλλοι φίλοι δεν τη βλέπουμε καλά. Η μήπως όλο αυτό το βρισίδι είναι και μια μορφή οικειότητας; Να σημειώσω ότι η φίλη μου είναι η μόνη που εχει κάτσει με το παιδί αυτό τόσον καιρό γιατί όπως της ομολόγησε και ο διος μετά από λίγο διάστημα όλες οι γκόμενές του τον χωρίζανε πάντα.Εχω προβληματιστεί.