ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υποτίθεται ότι όταν σ' αρέσει κάποιος πολύ προσπαθείς να του είσαι αρεστός-ή. Δεν τον ειρωνεύεσαι,δεν του μιλάς κάπως υποτιμιμητικά. Μήπως απλά δεν μου αρέσει, διερωτάμαι, αν ναι τότε γιατί τον σκέφτομαι συνεχώς. Αλλά από την άλλη, δεν θέλω να είμαι πολύ ώρα μαζί του, δεν ξέρω τι να κάνω και ξέρω ότι θα χαλάσω οποιαδήποτε στιγμή. Ξεκινάς μ' ένα απλό ραντεβού, μια απ' τα ίδια λες και στο τέλος της βραδιάς κολλάς. Κολλάς και γράφεις και ανόητες εξομολογήσεις(σόρρυ παιδιά) και δεν του λες ούτε τα μισά απ'όσα θες γιατί είναι πολύ νωρίς και γιατί δεν ξέρεις τι θες να του πεις. Τι να του πεις:« Γνωριζόμαστε μια βδομάδα και θέλω να καταλάβω το πως σκέφτεσαι;» Όχι το τι σκέφτεται(προσωπικά δεδομένα) αλλά ο τρόπος αντίληψης του για τον κόσμο για τις σχέσεις, ίσως και για μένα. Όχι βέβαια, του λες άλλα... Τους λες κωδικοποιημένα: «Μη νομίζεις, εντάξει δεν είσαι και πολύ σπουδαίος.» Και να δείτε που στο τέλος θ' αναρωτιέμαι μα γιατί εξαφανίστηκε τόσο νωρίς. Δεν ξέρω, προδικάζω πολύ νωρίς, και μάλλον θα χώ δίκιο και θα τελειώσει πολύ σύντομα όλο αυτό. Ίσως αυτό να επιδιώκω μιας και η σκέψη του με εξαντλεί. Είπαμε να μ΄αρέσει κάποιος αλλά όχι έτσι, δεν μου αρέσει με λογικό τρόπο, δεν έχουμε κοινά στοιχεία... Εννοώ.. :( Και...και... και... τι σκατά... Καμιά συμβουλή από κείνους που κατά λάθος διαβάσανε αυτή την εξομολήγηση; ΥΓ. Ναι είμαι ανασφαλής και ναι έχω την τάση να υπερβάλλω(γμτ) και ήμουν μια χαρά πριν μία βδομάδα κι έχω τόσα σοβαρά θέματα ν΄ασχοληθώ...που ούτε καν τα θίγω. :/