ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.4.2012 | 01:21

Μα τις χίλιες πίπες, ξεστραβώσου, καρδιά μου!!!

Τα πράγματα είναι απλά... Έχω βρει το μυθικό άλλο μου μισό και το έχω ερωτευτεί σε βαθμό κακουργήματος... άλλα είναι ήδη σε σχέση, με μια χαρχάλω... αυτό θα μπορούσε να είναι το πρόβλημα μιας 15χρονης που ορκίζεται αιώνια αγάπη σε ένα Ρωμαίο που απλά δεν θα ανέβει στο μπαλκονάκι της παρα μια δυο φορές μόνο και μετά πίσω στην σταθερά της ρουτίνας του... έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι απλά... μας στοιχειώνει ο έρωτας, εκτός από την παροιμειώδη τύφλωση που φέρνει... μας φέρνει σε αδιέξοδα, μας υψώνει τείχη κ άντε να βρεις μπουλντόζα να τα ρίξεις χάμο ή έστω μια βρωμο σάλπιγγα να τα γκρεμίσει σαν σε άλλη Ιεριχώ... και τρελένεσαι, εσύ, ο λογικός, και χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, γιατί αυτό που σου συμβαίνει σε ξεπερνάει...και νιώθεις κ τύψεις από πάνω που ασχολείσαι με "γελοιώτητες" όταν η ανεργεία σου χτυπά την πόρτα και το μέλλον σου, όπως όλων αυτή τη σεζόν, είναι κομμάτι ζοφερό... έλα όμως που η μοίρα σε βρήκε στο δόξα πατρί... κ ο άλλος, αμετάπιστος... βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, ξεστραβώσου... μπα, τζίφος! ποιός είπε όμως ότι ο έρωτας που μυρίζει θάνατο δεν μπορεί να μας καθορίσει; Ποιος τολμά να αψηφά τις δυνάμεις του σύμπαντος που φέρνουν δυο ανθρώπους κοντά για να τους κάνουν λιγάκι καλύτερους από ότι τους βρήκαν στην αρχή; Μιλάμε για κατάσταση ακραία, αλλά μέσα σε όλη της την πονεμένη ματαιώτητα, μέσα στην δραματοποιημένη της άλογη εξέλιξη, εγώ γελάω... Γελάω που τα ταπεινά μου ένστικτα ζήλιας με κυριεύουν, γελάω που τον σκέφτομαι σαν βασιλιά ήλιο, γελάω ακόμη ακόμη και με τα χάλια μου όταν κοιτάω το είδωλο μου στον καθρέφτη των ματιών του (είναι που μοιάζουμε και εξαιρετικά πολυ).. και όλο αυτό το γέλιο μου θυμίζει ότι δεν είμαι 15, ότι ο έρωτας μου είναι πήγη έμπνευσης και ότι στο κατω κατω μια ζωή την έχουμε, αν δεν κυνηγήσουμε το όνειρο μας, τότε τι σκατά κάνουμε εδω γύρω; Και τελικά βλέπω μια λάμψη στο αριστερό μου μάτι που μου λέει ότι τίποτα δεν είναι μάταιο... αυτό, ή απλά μου σάλεψε τελειώς και όπου ναναι σκάνε μύτη τα παιδιά με τα άσπρα να με μαζέψουν... ανυπέρβλητα, απεριόριστα, αμετανόητα ερωτευμένη, όσο δύσκολο κ αν είναι, όσο κ αν εκείνος δεν θέλει να το δεχτεί.. VIVE L'AMOUR, motherfuckers!!!
 
 
 
 
Scroll to top icon