ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

(επειδη απ οτι βλεπω το κυριο προβλημα ειναι αν θα μπορεισ να ζησεισ τη φοιτητικη ζωη, τουλαχιστον εδω που μενω θεσσαλονικη περναμε ωραια χωρισ λεφτα -θα μπορεισ να μενεισ στην εστια, θα τρωσ στη φοιτητικη λεσχη δωρεαν που ανεξαρτητα απο χρηματα ολοι μασ τρωμε γιατι εχει ωραιο φαι,βλεπεισ τουσ φιλουσ σου και ασ ειμαστε ειλικριννεισ κανεισ μασ δεν μαγειρευει, και τα καλυτερα παρτυ ειναι αυτα των σχολων χωρισ εισοδο που πασ και ξεβιδωνεσαι μεχρι το πρωι με μια μπυρα του 1ευρω στο χερι οποτε μην αγχωνεσαι για αυτο , αν υπαρχει καλη διαθεση και παρεα τα χρηματα δεν εχουν σημασια)

Αντι να θεσ μια αλλη ζωη γιατι δεν κοιτασ να αλλαξεισ τη δικη σου? Αρχικα ολεσ περασαμε το σταδιο με κλαψ κλαψ χωρισμο και ολεσ νομιζαμε οτι ηταν το τελοσ του κοσμου αλλα ξερεισ τι? ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Εγω αν ημουν στη θεση σου θα ελεγα τωρα θα δει ο μ...Θα τον εγραφα, και θα απομακρυνομουν απ ολα οσα μπορει να τον θυμιζουν (σοσιαλ μινντια, παρτυ κλπ) και θα επικεντρωνομουν στουσ στοχουσ μου. Φαντασου εσυ απο αυριο αρχιζεισ διαβασμα για να καταφερεισ το καλυτερο που μπορεισ ωστε να εχεισ μετα την επιλογη να κανεισ οτι θεσ. Ποτε δεν ειναι αργα να τα δωσεισ ολα για το καλυτερο. Να εισαι σιγουρη οτι οταν στρωθεισ καιι εχεισ ξεκαθαρο το στοχο ολα θα πανε τελεια (βεβαια και θα υπαρχει αμφιβολια αλλα θα εχει κανει τη προσπαθια σου- το καλυτερο που μπορουσεσ) Να εισαι σιγουρη οτι οταν τελειωσεισ και περασεισ θα γνωρισεισ τοσο κοσμο σε πανεπιστημια, παρτυ,, λεσχεσ, μαγαζια...θα περνασ τελεια. Δεν θα θυμασαι καν τον τυπο. Θα μπορεσ να ζησεισ τα παντα ωσ ενηλικα στο επακρο. Οποτε η απαντηση για εμενα ειναι να ασχοληθεισ με τον εαυτο σου και τουσ στοχουσ σου + δεν χρειαζεσαι καποιον που δε σε χρειαζεται!!! Ελπιζω να λαβεισ υποψη σου αυτα γιατι εχω περασει και εγω ακριβωσ την ιδια φαση προσφατα!!-μια ,πλεον, φοιτητρια

Ολα αυτα ειναι "συμπτώματα " του χωρισμού. Πάρε τη δωρεάν γραμμή στήριξης να μιλησεις κάπου να βγαλεις απο μέσα σου ή αν μπορείς να πας σε εναν ψυχολόγο. Απλα πάρε το χρονο σου και θα περάσει. Μη μένεις εκεί μην το σκέφτεσαι και λίγο λίγο περνάει. Θελει χρονο βέβαια και να το αποδεχτεις.

Γλυκούλα μου, έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου. Δεν μπορείς να φανταστείς τώρα που είμαι 30 χρονών, πόσο μου λείπουν τα μαθητικά και τα φοιτητικά μου χρόνια. Για μια απιστία, την οποία οι περισσότερες έχουμε υποστεί, νιώθεις τόσο ξεπεσμένη που παραιτείσαι από τα όνειρά σου; Μακάρι να περάσεις στην Αθήνα που έχει τα πάντα, διαφορετικά, αν περάσεις κάπου αλλού, δικαιούσαι φοιτητική εστία από όσα μας λες. Φρόντισε τον εαυτό σου, διάβασε με πρόγραμμα, πήγαινε σε ένα σύμβουλο σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού για να σε βοηθήσει να διαλέξεις σπουδές με βάση τα ενδιαφέροντά σου, κάνε πέρα όλα όσα σε πλήγωσαν και κοίτα μπροστά!!! Δε θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά την απιστία θα τη δεις σαν ένα μάθημα ζωής σε περίπτωση που την υποστείς ξανά και δε θα είσαι η μόνη!!! Οι δυσκολίες οφείλουν να μας κάνουν πιο δυνατές/ους. Τέλος, φρόντισε να βγαίνεις όσο μπορείς για να ξεσκάς, όχι υπερβολικά, αλλά σε φυσιολογικό βαθμό, έστω και με τη μητέρα σου και να δείχνεις περισσότερο ενδιαφέρον στους άντρες που θα σε αγαπούν πραγματικά και θα σου το δείχνουν, όχι στους άντρες που επικεντρώνονται στην εξωτερική τους εικόνα και παίζουν με πολλές. Προηγούνται οι πανελλήνιές σου και είσαι πολύ μικρή ακόμα για να παραδίδεσαι!!! Καλή τύχη στη ζωή σου σου εύχομαι!!!