ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εδω και δυο μηνες η μαμα μου διαγνωστηκε με πολυ επιθετικη και προχωρημενη μορφη καρκινου του μαστου,η θεια μου εχει καταθλιψη και τασεις αυτοκτονιας και εγω εχω δυο φιλες η μια εδω η αλλη μακρια που σε αυτη την φαση δεν μπορουν να με βοηθησουν...απο την αρχη κανω υπομονη δεν εχω κλαψει περα απο την μεραπου μαθαμε τα ασχημα νεα καιπαλευω ε τον εαυτο μου να μεινω δυνατη γιατι δεν εχω αλλη επιλογη...ειχα μια σχεση εφτα χρονια και παρ ολο που με απατουσε και με απαταει δεν μπορω να τον βγαλω απο την ζωη μου.αυτες τις δυσκολες στιγμες για μενα φερεται απλα σαν μαλακας.περα απο αυτο επειδη εχουμε σπιτι στην θαλασσα η μαμα μου με παροτρυνει να φυγω για λιγες μερες εφ οσον τωρα που αρχισε θεραπεις ειναι καλυτερα.εγω ομως δεν εχω παρεα...δεν εχω καποιον να μου πει ελα ρε συ αμε πεντε μερες να ηρεμησεις λιγο...παρ ολο λοιπον ποθ εχω την ανεση να παω δεν εχω παρεα...και αυτο ειναι το ελαχιστο παραδειγμα που μπορει να αποδειξει οτι με τα λεφτα δε γινεται τιποτα...καλυτερα να ειχα την υγεια μου και δεκα φιλους που να ημασταν ολη μερα μαζι εστω και σε ενα παγκακι με μια μπυρα να μιλαμε να επικοινωνουμε και να ειμαστε ανθρωποι παρα να ειχα το σπιτι της γιαγιας στην κασσσανδρα.να αγαπατε λοιπον και να το δειχνετε.η ζωη μου καταρευσε σε δευτερολεπτα και δεν ξερω τι μερα θα ξημερωσει αυριο.με τσακιζει που η μανουλα μου ποναει καιεγω δεν μπορω να της απαλυνω τον πονο..υγεια και αγαπη θελουμε ολοι μας τιποτα αλλο.και οταν δεν εχεις φιλους δεν εχεις τιποτα...