Ανήλικα είσαστε για να αποφασίζουν οι γονείς σας; Κόψτε τους οφμάλιους λώρους αμφότεροι (αν και ο φίλος σου το έχει ελαφρώς πιο δύσκολο αφού ανέλαβε το γραφείο του πατέρα του, όχι ότι σημαίνει απαραίτητα κάτι αυτό).
26.2.2016 | 20:21
Μακριά κι αγαπημένοι
Με το σύντροφό μου είμαστε 7 χρόνια μαζί. Σπουδάζαμε μαζί Αθήνα, όμως πριν 3 χρόνια, εκείνος , τελειώνοντας τις σπουδές του, μετακόμισε στην επαρχία για να αναλάβει το γραφείο του πατέρα του, ενώ εγώ παρέμεινα στην Αθήνα, οπότε και έχουμε σχέση από απόσταση. Τον τελευταίο χρόνο, οι γονείς μου και, κυρίως, οι δικοί του έχουν αρχίσει να πιέζουν για κάτι "πιο σοβαρό", κάτι που προυποθέτει να μετακομίσω κι εγώ στην επαρχία (είμαστε από το ίδιο νησί) γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να αφήσει την ήδη "στρωμένη" δουλειά του. Όμως εγώ δε θέλω -δεν είμαι ακόμη έτοιμη- να αφήσω τη ζωή μου εδώ, τους φίλους μου, τις δραστηριότητές μου, και, κυριώς, τη δουλειά μου. Επίσης, ομολογώ ότι, αυτή η απόσταση που μας χωρίζει και το ότι βλεπόμαστε μόνο κάποια Σ/Κ και 3ήμερα, παρότι στην αρχή με δυσκόλευε, πλέον έχει αρχίσει να μου αρέσει και θεωρώ ότι κάνει καλό και στη σχέση μας..και στην τελική, είμαι ακόμη 27 και το τελευταίο που θέλω είναι γάμοι και "νοικοκυρέματα". Πώς να το εξηγήσεις αυτό όμως στους γονείς και στον ίδιο, όταν κάθε φορά που το συζητάτε, σου λένε συγκαταβατικά " θα συνηθίσεις" ή "έτσι πρέπει! δε γίνεται αλλιώς!"??
2
