ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι σε μια σχεση εδω και 6 χρονια. Τα 4,5 απο αποσταση. Εγω ημουν σε μια χωρα κι αυτος σε μια αλλη. Πηγαινε ελα, αεροδρομια, κτελ κλπ. Παραλληλες ζωες αλλα πολυ αγαπη. Βρισκομασταν σε ασχετες πολεις τα ΣΚ, καναμε ταξιδια και φυσικα τα καλοκαιρια μας στην Ελλαδα μαζι! Χασαμε πολλα. Το κυριοτερο ειναι οτι τον μεγαλο μας ερωτα τον ζησαμε χωρια! Μεσω σκαιπ, μηνυματων και τηλεφωνου.Πριν μερικους μηνες, εφυγα απο την χωρα που ημουν και πηγα εκει που ειναι αυτος. Μενουμε μαζι. Δεν ειναι οπως το φανταστηκα. Δεν υπαρχει πια ο ερωτας. Ουτε ο ενθουσιασμος. Ειναι σαν να εχουμε ο ενας τον αλλον δεδομενο και νιωθω οτι μενω με εναν φιλο μου. Εγω δυσκολευομαι πολυ να προσαρμοστω στην καινουρια χωρα, δεν κολλαω με τους φιλους του, ουτε με τον τροπο ζωης του. Ειχα απο πριν δειγματα οτι ειμαστε πολυ διαφορετικοι ομως παντα ελεγα, αν υπαρχει αγαπη τα νικαει ολα. Με αγαπη ολα γινονται. Συνειδητοποιω ομως οτι μονο η αγαπη δεν φτανει. Με τον φιλο μου, μετα απο 6 χρονια συνολικα, σχεσης, δεν νιωθω ευτυχισμενη. Δεν γελω, δεν ονειρευομαι. Στην σκεψη του γαμου και ενος παιδιου αγχωνομαι. Νομιζω οτι ουτε και αυτος ειναι ευτυχισμενος, αλλα σε καθε μας συζητηση οταν τον ρωταω μου λεει το αντιθετο. Οταν τον ρωταω αν ειναι ακομα ερωτευμενος μου λεει ναι. Ομως δεν το βλεπω. Σκεφτομαι εντονα το ενδεχομενο του χωρισμου γιατι εχω αρχισει να αναρωτιεμαι αν τελικα ειναι αυτο το καταλληλο ατομο για μενα. Για να ζησεις την ζωη σου με καποιον, δεν πρεπει τουλαχιστον αυτος να σε καταλαβαινει; Δεν πρεπει τουλαχιστον να γελας; Κανω κατι λαθος; Μηπως ολες οι μακροχρονιες σχεσεις ειναι ετσι; Μεσα μου νιωθω οτι κατι δεν ειναι σωστο. Ειμαι πολυ μπερδεμενη και φοβαμαι. Αλλαξα τη ζωη μου ριζικα, και μεσα σε λιγους μολις μηνες νιωθω οτι εκανα λαθος. Πιο πολυ φοβαμαι μηπως δεν παω καλα. Μηπως ειμαι τρελλη που σκεφτομαι να αφησω ενα τοσο καλο ατομο...Δεν ξερω...Σας παρακαλω μοιραστειτε μαζι μου τις εμπειριες σας. Δωστε μου λιγο φως...Ευχαριστω εκ των προτερων για τον χρονο σας!φιλικα, Χ