9.10.2014 | 02:13
Μάλλον δεν είμαι και πολύ καλά
Η ιστορία μου έχει ως εξής:1.Ξυπνάω2.Κάθε μέρα διαβάζω τις ειδήσεις3.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ διαβάζω κάτι που θα με ταράξει4.Φαντάζομαι τον ευατό μου να είναι παρόν στο συμβάν5.ΚοιμάμαιRepeatΗ φαντασία μου, μου επιτρέπει να βρεθώ εκεί και να λιώσω το κεφάλι του θύτη με ένα ρόπαλο. Αυτού που θα κακοποιήσει ένα ζώο, που θα χτυπήσει 2 αγόρια ή κοπέλες που κρατιούνται χέρι χέρι, που θα μαχαιρώσει κάποιον διαφορετικού χρώματος. Και να βγω μετά στα κανάλια και να πω ότι εγώ το έκανα, ούτε φιλόζωοι, ούτε ομοφυλόφιλοι, ούτε μετανάστες, για να μην υπάρξουν αντίποινα σε αυτούς που δεν φταίνε. Μια κοπέλα ένα μέτρο και ένα μίλκο. Γιατί βαρέθηκα την ηλιθιότητα αυτού του κόσμου. Γιατί μέχρι αυτοί να "παιδευτούν" θα έχουν λίωσει και τα κόκκαλα των τρισέγγονών μου. Γιατί δεν μπορώ να βρω μόνο μια λέξη να χαρακτηρίσω αυτό το είδος ανθρώπων και εκνευρίζομαι. Γιατί είμαι υποχρεωμένη να ζω ανάμεσα τους. Γιατί προχωράω με σκυφτό το κεφάλι για να μην πατήσω καταλάθος ότι φαίνεται με γυμνό μάτι (ακόμα και κατσαρίδες) και με κάνουν να φαντάζομαι άπειρους τρόπους για να τους βασανίσω. Δεν δικαιολογώ. Γιατί όταν θα πας να πετάξεις τα κουτάβια της σκύλας σου που δεν στείρωσες και δεν έχεις τι να τα κάνεις, θα γυρίσεις πίσω κλαίγοντας και με τα κουτάβια αγκαλιά. Γιατί όταν δεις την παρέα σου να τραμπουκίζει/χτυπάει/τραμπουκίζει θα ΜΙΛΗΣΕΙΣ. Και αν όχι τότε μετά. Θα ψάξεις τρόπους να συγχωρέσεις τον ευατό σου και να σε συγχωρέσουν.Σιχάθηκα τους ηλίθιους.Η καλή πλευρά των πραγμάτων είναι ότι μου λείπει μόνο ένα ρόπαλο. Και μια στολή του Iron Man, αλλά αυτή είναι για το εξωτερικό.