ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιοτερα είχα μια φίλη, με την οποία καναμε κολλητή παρέα.Με το πέρασμα του χρόνου, η συμπεριφορά της δεν μου άρεσε, αρχισα να διακρίνω μια ανταγωνιστικότητα (απο το ποσα μαθηματα περναει η καθεμια στη σχολη της μεχρι ποσες επιτυχιες εχει η καθεμια στα γκομενικα), απαθεια οταν περνουσα δυσκολα (τυπου 'ελα μην κανεις ετσι') και απογοητευση οταν μου συνεβαινε κατι καλο (τυπου 'μπραβο μπραβο..αντε να δουμε εμενα θα μου συμβει πχ αυτο το καλο'). Στην ουσια αρχισα να 'βλεπω' αυτα που μ επεσημαναν τριτα ατομα που την γνωριζαν, ελαττωματα τα οποία λογω ηλιθιοτητας δεν τα δεχομουν..Οκ, την ξεκοψα εδω και 2 χρονια, μιλαμε σε γιορτες γενεθλια κτλ. Το θεμα ειναι, οτι, -εφοσον ηξερε τη σχεση μ με ενα παιδι- και λιγες μερες αφου χωρισα, εσπασε ο διαολος το ποδι του και τον ειδε φατσα με φατσα με τη νεα του κοπελα.Ετρεξε να μου τα πει με καθε λεπτομερεια τη στιγμη π δεν ηθελα να ακουσω λεξη.Δεν συνεπασχε καθολου μαζι μου ολο το δυσκολο διαστημα.Και τωρα, αρκετους μηνες μετα απο το δικο μ χωρισμο,χωρισε και εκεινη και το εμαθα απο αλλον.Θα θελα να την παρω ενα τηλεφωνο απλα και μονο για να της πω να μη στεναχωριεται η να της πω να βγουμε να ξεχαστει κ γενικα εχω μια ταση προς συμπαρασταση..ομως δεν εχω παρει ακομα τηλ.ο αλτρουισμος μού βγαινει η η χαζομαρα?(δεδομενης της περιπτωσης παντα)