ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να σας μιλήσω ειλικρινά; Δεν πίστευα ότι εγώ θα έφτανα να γράφω σε κάποιο φόρουμ για αυτόν τον άνθρωπο που θεωρούσα άντρα της ζωής μου.ίσως, το να γράφεις, σε βοηθάει να βγάλεις ακόμη πιο πολύ από μέσα σου αυτά που σε πονάνε...Δεν πίστευα ποτέ ότι εμείς θα φτάναμε να χωρίζαμε. Εμείς ήμασταν φτιαγμένοι για να είμαστε μαζί. Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό τώρα.Ναι, σου είπα να χωρίσουμε , για δεύτερη φορά μέσα σε 1μήνα αλλά καμία από τις 2 φορές δεν το ήθελα. Και όταν ήρθες να με βρει την πρώτη φορά που σου είπα να χωρίσουμε και τα ξαναβρήκαμε ήμουν τόσο ευτυχισμένη! Είπα , ναι έτσι πρέπει να καταλήξουμε εμείς! Μαζί! Όμως δεν κράτησε γιατί δεν το θέλησες πραγματικά. Ο εαυτός σου ήταν πιο σημαντικός από οτιδήποτε άλλο! Γιατί χωρίσαμε; Γιατί έχουμε διαφορετικά θέλω. Είπα εγώ. Γιατί είμαστε τόσα χρόνια μαζί, ξέρω ότι είσαι ο άνθρωπός μου , εσύ μου λες ότι εγώ είμαι ο ανθρωπός σου και όμως δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου να προχωράει έτσι, να παντρεύεσαι. Το να παντρευτείς, θα σε κάνει δυστυχισμένο. Πώς γίνεται όμως αυτό όταν εγώ είμαι ο άνθρωπος της ζωής σου κατά τα λεγόμενά σου πάντα..Επίσης, έχεις 9 μήνες που σταμάτησες να έχεις όρεξη να κοιμάσαι μαζί μου..Την πρώτη φορά που χώρισα μαζί σου γύρισες λέγοντάς μου να αρραβωνιαστούμε, που παρόλο δεν το ήθελες , θα το έκανες για μένα γιατί τόσο πολύ δεν μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς εμένα. Αυτό είναι κάτι που δεν το ήθελες ποτέ όμως και το ήξερα, που αποδείχθηκε κιόλας. Όταν παραγγείλαμε το δαχτυλίδι στο νούμερό μου και ήταν έτοιμο, θα πήγαινες να το παραλάβεις , δεν μπορούσες όμως να το κάνεις, σου ήταν και τόσο αδιάφορο. Εν τέλη , το δαχτυλίδι δε μου το έδωσες πότε, για σένα ήταν απλώς ένα δαχτυλίδι και όχι ένας αρραβώνας.Δε θέλησα και εγώ να μου προσφέρεις απλώς ένα δαχτυλίδι. Την αγάπη σου για πάντα ήθελα και ας μου την πρόσφερες και με ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο σου. Και όχι να τρομάζεις κάθε φορά που θα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και σε κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό σου.