14.9.2013 | 23:23
μάλλον μου αρέσει να βασανίζω το μυαλό μου..
τον έβγαλα από την ζωή μου γιατί δεν με γέμιζε, γιατί ψάχνω ένα νόημα σε αυτή την ζωή..θέλω να είμαι μαζί με κάποιον και να με γεμίζει ψυχικά..να τον βλέπω και να θέλω να κάνω όνειρα να μου δίνει δύναμη και να τον θαυμάζω..και αυτός δεν είχε τίποτα από όλα αυτά..η ζωή που έκανε, ο τρόπος που μου φερόταν μόνο απέχθεια μου δημιουργούσαν, και όταν βρήκα την δύναμη να τον χωρίσω φόρεσε την μάσκα του ερωτευμένου και με έκανε να θυμηθώ γιατί κάποτε τον ερωτεύτηκα..Βρήκα ξανά την δύναμη και τον έβγαλα από την ζωή μου παρόλο που πονούσε πολύ και μετά από λίγες εβδομάδες ήταν με κάποια άλλη..Το γεγονός οτι τους έβλεπα μαζί μόνο ζήλια δεν μου δημιουργούσε..ίσως κάποια ικανοποίηση γιατί επαληθεύτηκε το ένστικτό μου..Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τώρα που είμαι μακρυά ξαναήρθε στο μυαλό μου..γιατί ενώ δεν τον θέλω στην ζωή μου..