ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε μέρα είμαι δίπλα σου, κοντά σου και το μόνο που κάνεις είναι να γκρινιάζεις. Η δική μου η μάνα είναι η μοναδική στον κόσμο που γκρινιάζει τόσο πολύ. Λοιπόν έχουμε και λέμε: ότι δεν διαβάζω αρκετά για την σχολή μου (σκίζομαι για την σχολή μου αλλά τέλος πάντων), ότι είμαι καθιστός όλη μέρα στον υπολογιστή, δεν βγαίνω έξω, να μην πιω καφέ το βράδυ γιατί δεν θα κοιμάμαι μετά, να μην γυμνάζομαι γιατί υπάρχει περίπτωση να πιαστώ και μετά δεν μπορεί να με τρέχει στο νοσοκομείο, να μην πίνω παγωμένο νερό γιατί θα πιαστεί ο λαιμός μου, να μην τρώω το βράδυ γιατί είναι βράδυ (δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει αυτό ποτέ), βγαίνω έξω και της λέω ότι θα αργήσω και αρχίζει.... που θα πας, να μην πας μακριά, κοίτα να σε φτάσει η βενζίνη, να μην πιεις, με ποιους θα πας, να μην πάτε σε αυτά τα ξενυχτάδικα. Γυρνάω το βράδυ αργά και έχω μια συνήθεια όταν γυρνάω από έξω να βγάζω τα ρούχα μου στο μπαλκόνι για να αεριστούν τότε ξυπνάει και λέει: Tι ώρα είναι αυτή που γύρισες; Τι ήπιες; Πάλι ρετσίνα; Πιες ρετσίνα να κάνεις κοιλιά από τα 22 σου. Και καταλήγουμε με φωνές να μας ακούει όλη η περιοχή. Πέρυσι ήθελα να πάω με τον θείο μου που είναι ηλεκτρολόγος να πήγαινα να τον βοηθούσα γιατί πιάνουν τα χέρια μου δεν με άφησε είπε ότι είμαι μικρός και ότι φοβάται μην πάθω κάτι. Το πόσο θύμωσα εκείνη την ημέρα δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Εγώ αυτό το μαρτύριο δεν θα το ξαναπεράσω. Κάτσε και μίλα με τα ντουβάρια. Εγώ μια χαρά έχω την ζωή μου στην Θεσσαλονίκη. Ποτέ δεν σου δημιούργησα πρόβλημα, δεν ξοδεύω, να έλεγα ότι φοράω ακριβά ρούχα και τέτοια ούτε καν κάνω μόνος μου το κουμάντο αυτά που μου δίνεις κάθε βδομάδα κοιτάω να βγάλω όσο το δυνατόν περισσότερες μέρες. Αλλά όχι εγώ έπρεπε να ήμουν σαν το μεγάλο που ξόδευε λες και είχαμε atm εγκατεστημένο στο σπίτι μας, να παίρνω το αμάξι και να πηγαίνω σε Παραλία και Κατερινόσκαλα κάθε βράδυ, να φέρνω κόσμο και κοσμάκι στο σπίτι και όταν ωριμάσω να πουλάω θεωρεία γιατί αυτό έκανε ο μεγάλος και μόνο εγώ του τα χώνω γιατί με περνά για αφελή και για χαζό έλα όμως που δεν είμαι και η μάνα μου δεν λέει κουβέντα μόνο τον ακούει. Αν δεν ήμουν εγώ στο σπίτι να του μιλάω όπως πρέπει, γιατί την κάνει ότι θέλει, θα το είχε διαλύσει το σπίτι μας. Η έλλειψη του πατέρα είναι όλο και πιο εμφανής. Έπρεπε να μας αφήσει χρόνους για να το καταλάβουμε.Δεν σε αντέχω άλλο. Σε βαρέθηκα. Πως και πως περιμένω να έρθει ο Σεπτέμβρης να πάω πίσω στην Θεσσαλονίκη να ηρεμήσω. Αλλά εγώ φταίω όμως που δεν βρήκα μια δουλειά έστω και σερβιτόρος για το καλοκαίρι να απασχολούμε. Θα βρω όμως τώρα που θα πάω Θεσσαλονίκη. Θα βρω κάτι και θα το βολέψω μέσα στο πρόγραμμα μου. Εγώ πάντως την απόφαση μου την έχω πάρει. Στην Θεσσαλονίκη θα φτιάξω την ζωή μου. Ήθελα κάπου να τα πω για να τα πω για να ηρεμήσω. Ευχαριστώ.