ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω συνειδητοποιησει οτι η μητερα μου δεν θελει να δημιουργησω την δικη μου οικογενεια. Απο μικρη μου ελεγε ποσο δυσκολα ειναι να κουμανταρεις ενα σπιτι και πως δεν κανω για γαμο γιατι ειμαι ακατάστατη,τεμπελα και βρωμιαρα με τον προσωπικο μου χωρο. Ολο με αποθαρρυνε. Οταν εμαθε οτι βγαινω αρχισε τις υστεριες. Καθε μέρα φωνές και λύσσα: "Πού πας; Πάλι έξω;"( ειμαι ανω των -άντα) "Ανησύχησα παρα πολυ!!(έλειψα 5 ώρες χωρις να της πω πού πήγα) Ήμουν ετοιμη να καλεσω την αστυνομια!!". "Πού ήσουν και ντύθηκες ετσι σαν τσο@λα;". "Βρες πρωτα κανονικη δουλεια και άσε τους γκόμενους!!" και πολλα αλλα θλιβερα.Προσφατως μια συγγενης μου μού εκμυστηρευτηκε οτι η μητερα μου θα κανει το παν να με χωρισει και οτι δεν θελει να παντρευτω και να φυγω μακρυα της. Οτι θελει να την φροντιζω στα γεραματα.Δωρεαν μοσοκομα ψαχνει δηλαδη..Εγω τί να κανω; Εχω παθει φοβια μήπως βαλει ντετεκτιβ και μαθει με ποιον βγαινω, τον βρει και τον απειλησει να με αφησει -ντρεπομαι μην με κανει ρεζιλι στον ανθρωπο. Ειναι ακραιος ανθρωπος η μητερα μου δυστυχως. Της εχει καρφωθει οτι θα μεινω γεροντοκορη και νιωθω να πνιγομαι. Καθε μερα φωνες και υστεριες που εχω συντροφο. Με καταβαλλει ψυχικα πολυ ολο αυτο το ασχημο κλιμα στο σπιτι. Τοσο που σκεφτομαι να φυγω . Στα κρυφα εννοειται γιατι θα γίνει χαμος διαφορετικα. Δεν το πιστευω αυτο που ζω ειλικρινα.