ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό περνάμε κάθε μέρα μαζί. Βλέπουμε ταινίες, ακούμε μουσική, σου μαγειρεύω, πίνουμε, αγχωνόμαστε για τη σχολή, απολαμβάνουμε τη σιωπή και την ομίχλη του δωματίου μου . . . Στην αρχή δεν έδωσα σημασία στην ταχυπαλμία, στον κόμπο στο στομάχι, στη γλυκειά ζάλη όταν είμαστε μόνοι μας και όταν με αγκαλιάζεις . . .Αγνόησα τον πόνο που ένιωθα κάθε φορά που σε έβλεπα να φλερτάρεις με κάποια . . .Ίσα ίσα προσπαθούσα να σε βοηθήσω να κάνεις και 'κατάσταση' με όσες σε ενδιέφεραν και να το παίξω καλή φίλη . . . Ξέρεις ότι παλιά ένιωθα κάποια πράγματα για σένα.Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι ακόμα και μετά από τρία χρόνια όλα αυτά δεν έχουν ξεχαστεί. . .Γιατί αυτά που προσπαθεί να σβήσει η λογική και το μυαλό τα θυμάται το κορμί . . .Και το χειρότερο είναι πως ξέρω πως δεν έχω καμία ελπίδα. ΚΑΜΙΑ. Δεν είμαι ο τύπος κοπέλας που σ'αρέσει. Δεν με βλέπεις ούτε στο ελάχιστο όπως σε βλέπω εγώ. Με έχεις τοποθετήσει για πάντα στο 'friend zone'.Και δε θα προσπαθήσω ούτε καν να σου εξηγήσω πως νιώθω γιατί τότε θα σε χάσω και από φίλο και δεν το μπορώ . . .Αχ τι τό'θελα κι αυτό! :(