23.12.2014 | 01:16
Μαθαινοντας επιρρηματικους προσδιορισμους που δηλωνουν κατι το ενδεχομενο.
Ειπαμε να το αφησουμε για τα Χριστουγεννα, να κανουμε ενα διαλειμμα..και να αποφασισουμε τι θα γινει μετα τις γιορτες. Απο την μια ελπιζω να αποφασισεις οτι μπορεις να με εμπιστευτεις ξανα και να ειμαστε μαζι. Απο την αλλη ντρεπομαι να σε αντικρυσω και πιστευω οτι θα ηταν καλυτερο για ολους αν δεν ανακατευομουν ξανα στην ζωη σου. Ναι μεν ξερεις οτι νιωθω ασχημα. Αλλα δεν εχεις ιδεα. Η λεξη "ασχημα" δεν πλησιαζει καν το τι νιωθω. Και δεν ειμαι ετσι γιατι αγχωνομαι αν τελικα θα συνεχισουμε ή οχι, δεν με νοιαζει. Με νοιαζει το γεγονος οτι σε πληγωσα και σε στεναχωρησα, σου εκανα την ζωη ολιγον μπουρδελο. Ποιον; Εσενα που εισαι το πιο υπεροχο ατομο που εχω γνωρισει. Ποιος; Εγω που παλευα μια ζωη να ειμαι ειλικρινης και να μιλαω ευθεως.Χωρις υπερβολη, αυτη ειναι η μεγαλυτερη μαλακια που εχω κανει ποτε ως τωρα. Και καλα να παθω για οτι συμβαινει και προκειται να συμβει.Μπορει, λεω τωρα μπορει, υπο αλλες συνθηκες, να ειχαμε την προοπτικη γι αυτο το τελειο που πιστευα οτι δεν υπηρχε σε αυτον τον κοσμο. Μπορει. Ισως. Μαλλον. Πιθανον. Ποτε δεν θα μαθουμε I guess.
