ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύω ότι είμαι σεξιστής, δεν ξέρω για τους άλλους άνδρες, για τον Τατσόπουλο ή για τον ξε-Τατσόπουλο, αλλά πιστεύω ότι είμαι σεξιστής κι εγώ.Βλέπουμε τις γυναίκες σαν αντικείμενα,που θέλουμε να πηδήξουμε όταν έχουμε ορέξεις. Επίσης βλέπουμε τις γυναίκες σαν αποκτήματα μας, λες και είμαστε οι πιο γαμάτοι σε αυτό τον κόσμο, και οι μοναδικοί.Ότι έχουμε το "δικαίωμα" πάνω τους, ακόμα κι όταν τις έχουμε χωρίσει. Επίσης πιστεύουμε ότι είμαστε οι μοναδικοί, που πέρασαν γι' αυτές όταν τις "περάσουμε" κι εμείς, λες και είμαστε οι μοναδικοί στον κόσμο και οι πιο καλοί, σε όλα γενικά τα επίπεδα. Κακώς χρησιμοποιώ 1ο πληθυντικό...αλλά ξέρεις, όταν είμαστε μεταξύ μας ,οι άνδρες,ή τουλάχιστον οι όμοιοι μου, αναπαράγουμε τις ίδιες γνώμες για να επιβεβαιωθούμε, απλά για να επιβεβαιωθούμε ότι οι γυναίκες είναι, ή θέλουμε και πρέπει να είναι έτσι, και πρέπει να τις συντηρούμε έτσι, τουλάχιστον με τη στάση μας. Δεν θέλουμε να τους δώσουμε "κεκτημένα" -των ανδρών-αιώνων.Το να είναι μια γυναίκα ελεύθερη και να έχει "πάει" με όποιον θέλει, μου φαίνεται παράλογο, εσύ δεν έχεις αυτό το δικαίωμα, εγώ όμως το έχω απέναντι σου και με εσένα (παράλογο-άνισο;-αντιφατικό, ναι). Πόσο μάλλον με τις εμπειρίες, εκεί να δεις...Μου φαίνεται παράλογο...Πώς γίνεται αυτό; Που ζω;Κι όμως κι εγώ θέλω το ίδιο από αυτές...αλλά όχι με τη δική μου κοπέλα/γυναίκα...Αθάνατη ελληνική μαμά...η οποία μας έκανε να αντιμετωπίζουμε έτσι πρόσωπα και καταστάσεις...και πολλές γυναίκες που μπαίνουν και παίρνουν αυτό το ρόλο, του κτήματος, ή του αποκτήματος...πόσο πίσω ζω...ή θέλω να ζω...Πόσο ο κόσμος έχει προχωρήσει και οι γυναίκες είναι ελεύθεροι άνθρωποι σαν εμάς;...και εμείς σαν άντρες (τουλάχιστον με αυτούς που συναναστρέφομαι, για να μη γενικεύω) θέλουμε να το συντηρούμε αυτό , αυτή την άποψη και να τη βγάζουμε προς τα έξω...και δυστυχώς υπάρχουν και πολλές γυναίκες που την επιβεβαιώνουν...ζω σε ένα μεσαίωνα...που βρίσκομαι;Υπάρχει σωτηρία;Τώρα ανακαλύπτω την Αμερική, συγχωρέστε με. Τα λέμε,ζητώ συγνώμη...-και από τον εαυτό μου.