ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από δύο μήνες έληξα την πρώτη μου σχέση. Ήταν μια σχέση που κράτησε 2 μήνες, με απόσταση μέσα. Εγώ, με την απόσταση που υπήρχε, και δεδομένου του μικρού χρονικού διαστήματος που ήμασταν μαζί, καλώς ή κακώς δεν ένιωσα κάτι παραπάνω, δε μου βγήκε, όπως αποδείχθηκε ήταν ένας απλός ενθουσιασμός που ξεφούσκωσε πολύ γρήγορα. Να επισημάνω βέβαια ότι εγώ δεν υποσχέθηκα τίποτα ούτε είπα μεγάλα λόγια... Αυτός, αρχικά με κατηγόρησε ότι έχω άλλον, μετά το πήρε ψύχραιμα και μου είπε ατάκες του στυλ "να περνάς καλά, χάρηκα για τη γνωριμία" κλπ, και μετά από 2 μέρες άρχισε τα παρακάλια, σε βαθμό απελπισίας – καθόταν και μου έστελνε σέλφι που ήταν δακρυσμένος για να τον λυπηθώ κοτζάμ μαντράχαλος! Αναγκάστηκα να τον μπλοκ για να σταματήσει να με ενοχλεί...Έλεγε συνέχεια πως με αγαπάει...και εγώ απορώ: ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ; Ξέρω ότι και για αυτόν εγώ ήμουνα η πρώτη σχέση και ότι προφανώς ένιωθε παραπάνω πράγματα από ότι εγώ, αλλά όχι ότι με αγαπάει κιόλας...δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Ναι με θέλει, άντε να δέθηκε, άντε να' ναι και ερωτευμένος μαζί μου, αλλά όχι αγάπη...έχουμε καταντήσει να μασάμε το σ' αγαπώ σαν καραμέλα...το κακό της υπόθεσης είναι ότι ενώ πέρασα καλά, ήταν καλός απέναντι μου, με όλη αυτή τη συμπεριφορά που έδειξε στο τέλος, μου άφησε μια κακή εικόνα που με απογοήτευσε πολύ και με έκανε να χάσω την πίστη μου στις σχέσεις...Αυτός πιστεύει ότι μ' αγαπάει γιατί έχει ανάγκη να το πιστέψει. Για τον ευατό του το κάνει. Δε πρόλαβε να με γνωρίσει. Και όλο αυτό με αηδιάζει και με κάνει να σκέφτομαι πόσο εγωιστικά είναι τα κίνητρα των ερωτικών σχέσεων, που συνήθως τα καλύπτουν με το κάλυμα της "αγάπης"...θεωρώ πως παρόλο που φάνηκα η "άκαρδη" που τον άφησα ήμουν πιο ειλικρινής και ρεαλίστρια...θα ήταν προτιμότερο να του πω ένα και εγώ ένα "σ΄αγαπώ" που δε το εννοούσα;