ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά δεν ξέρω τι να κάνω με αυτόν που ορίστηκε να επιβλέπει το διδακτορικό μου. Δείτε πως έχει το πράγμα: όταν πριν από κανένα χρόνο και βάλε συμφωνήσαμε για την επίβλεψη και εγκρίθηκε η αίτηση μου από τη ΓΣ, ήταν όλα καλά και ωραία. Από την ώρα όμως που έγινα διδακτορικός φοιτητής, μην είδατε τον Παναή από μεριάς του. Τον παρακαλάω να με δεχτεί για να μιλήσουμε, με γράφει κανονικά. Τον παρακαλάω να μου πει την γνώμη του για όποιο θέμα προκύπτει, αρχικά με γράφει, μετά βαριέται να τον ενοχλώ και με ξεπετάει με κανένα τηλεφωνικό μισάωρο. Συναντήσεις κανονικές δεν έχουμε παρόλο που του ζήτησα τον Σεπτέμβρη να συναντιόμαστε έστω μια φορά τον μήνα όποτε μπορεί. Αυτό με έκανε να περνάω άλλοτε φάσεις κατάθλιψης και άλλοτε θυμού. Για να κρατήσω την ψυχική μου υγεία αποφάσισα και εγώ να τον αγνοήσω ολοκληρωτικά όπως κάνει αυτός με εμένα και να γράψω τη ρημάδα την διατριβή (που-να-μην-την-έπαιρνα-ποτέ) όπως μπορώ και με ό,τι ξέρω και ας κάνω όσα χρόνια πάρει. Εδώ και ένα μήνα λοιπόν τον γράφω κανονικότατα και πέρα του ότι βρήκα την υγεία μου, συνεχίζω την διατριβή μου χωρίς την πίεση του να υπάρχει στην ερευνητική μου ζωή αυτός ο ανεκδιήγητος τύπος. ΚΑΙ ΕΧΩ ΗΡΕΜΗΣΕΙ! Όλα κατά το δοκούν και πυρ κατά βούληση. Δεν έχω ιδέα τι κάνω, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Απλώς στενοχωριέμαι που δεν μπορώ και εγώ να λέω "ο καθηγητής μου" και βεβαίως αν το πράγμα συνεχιστεί έτσι, τίθεμαι εκτός από όποια περαιτέρω επιστημονική εξέλιξη. Αλλά μάλλον δεν γίνεται και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ακέραια, ε; ΥΓ.: Για αυτό να μην έχετε απορίες για το αν σας κόβουν στην εξεταστική χωρίς λόγο. Μπορεί να μην ξέρετε εσείς γιατί σας κόβουν, αλλά ξέρουν αυτοί. Πολλά τα ζάναξ λέμε.