ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνοντας απο το νοσοκομείο, έχοντας ένα πολύ δικό μου άτομο μέσα με σοβαρό πρόβλημα υγείας, πήγα κ κάθισα σε μια γωνία να μη με βλέπει και να μη με ακούει κανένας και άρχισα μόνη μου να κλαίω με λυγμούς. Αφού ξέσπασα και σηκώθηκα να φύγω, βλέπω ένα καφετί σκυλάκι να τρέχει πίσω μου. Στην αρχή είπα θα μου ορμήξει ή θα με πιάσει απο το πατζάκι, (αυτό μου έλειπε είπα τώρα). Αυτό συνέχιζε να περπατάει πίσω και δίπλα μου, σταματούσα, σταματούσε, προχωρούσα προχωρούσε... Απο το βάθος βλέπω ένα μαύρο να κατευθύνεται προς τα πάνω μου. Με έλουσε κρύος ιδρώτας καθώς έτρεχε προς το μέρος μου και κοκκάλωσα! Τελικά ήρθε και αυτό δίπλα μου και με ακολουθούσαν δύο σκυλιά... Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, με συμπάθησαν και ένιωσαν τον πόνο που ένιωθα και έκαναν κάτι σαν συμπαράσταση; Ή θα μου ορμήσουν; σκέφτηκα... Τελικά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω βρέθηκα να περπατάω στο προαύλιο του νοσοκομείου με 5 σκυλιά δίπλα κ πίσω μου, απλά να περπατάνε και να με ακολουθούν...Δεν ξέρω τι μπορεί να ένιωσαν, εγώ πάντως κατάλαβα πως με τον τρόπο τους κατάλαβαν πως δεν ήμουν καλά και ήθελαν να μου συμπαρασταθούν, μύρισαν τη στενοχώρια μου και κατάλαβαν πως κάτι με βασανίζει... Δεν ξέρω, ούτε περίοδο είχα, ούτε κρατούσα κάτι στα χέρια, ούτε αρώματα ούτε φαγητά καθώς είχα να φάω και δύο ημέρες, δε μπορεί να ήταν τυχαίο...