14.2.2014 | 16:08
ΜΕ ΕΚΡΙΖΩΝΕΙΣ
(...)εσύ δε βαριέσαι παράτα το το σύμπαν έτσι που το' χουμε αλαζονήσεικαι δαύτο πώς να συναντηθούμε ποτέεσύ σε τρυφερό λόγο με το λόγο έτσι δεν είναι πεςεσύ σελίδα μουεσύ μολύβι μου ερμηνευτή μουσε ανοίγω συρτάριαπώς γιατί δεν ήρθες τόσες φορέςσε ξεμάκρυνα εγώ λέω τώραδίχως τέλος λυπάμαισε κρυάδα γνώρισες ποτέ την καρδιά μουσε μιαν έκπαγλη χρονιά ανταμώσαμεσε ληστεύω από αλλουνού τα χέριασε ακούω από δω από κεισε σιωπώ μες στην απέραντη τρυφερότητασιγά σιγά να καταλαγιάσουμεόλα δεν τα' χω πειΜΕ ΕΚΡΙΖΩΝΕΙΣΜάτση Χατζηλαζάρου (1914-1987)Αντίστροφη Αφιέρωση (απόσπασμα)