ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που βλέπω τη ζωη μου να εξαφανιζεται γιατι πρεπει να αφιερωνω ολο τον χρονο μου στη φροντιδα του πατερα μου. Με ενοχλει οτι χρονια πριν δεν ειχα καλές σχεσεις μαζι του και μολις αρρωστησε τα παρατησα ολα για να τον προσεχω. Με ενοχλει η καθημερινοτητα μαζι του. Και με ενοχλουν ολα αυτα γιατι ειναι μ@λ@κ@ς, γιατι το μονο που θελει ειναι να γινεται το δικο του, γιατι το μονο που ξερει ειναι κατηγορει ολους τους αλλους για τα δικα του λαθη ειτε ειναι το νερο που χυθηκε ειτε το οτι δεν εχει κανεναν φιλο. Αλλα τωρα ειναι αργα για να το καταλαβει...τωρα οι αλλοι πληρωνουμε τις επιλογες του. Πειραζει που ενοχλει?? Πειραζει που λατρευω τη μητερα μου & δε θελω να τα περναει ολα μονη της? Πειραζει που το μονο που θελω πια ειναι να φυγει οσο πιο γρηγορα γινεται απο τη ζωη για να μην μας ταλιπωρει αλλο? Αχ και να καταλαβαινατε ποσο δυσκολο ειναι να τα παρατας ολα για καποιον που δε το αξιζει. Ελπιζω να μη το μαθετε ποτε...