ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 29 χρονών και είμαι ερωτευμένη με συνομήλικο, βρισκόμαστε συνήθως σε κοινή παρέα.Όποτε με βλέπει ανοίγουν τα μάτια του και προτιμάει να μιλάει μαζί μου παρά με τους άλλους. Αυτό το διαπεραστικό βλέμα τα λέει όλα. Με καρφώνει για λίγο και έπειτα κοιτάει αλλού, όπως κι εγώ, πολλές φορές τον έπιασα να με κοιτά και γύρισε απότομα το κεφάλι. ΠΡοσπαθεί να το παίξει άνετος, όπως κι εγώ... Είναι πολύ ντροπαλό παιδί.Ώρες ώρες μου τη σπάει που δε κάνει κάτι παραπάνω και του μιλάω απότομα αλλα το μόνο που θέλω είναι να καταλάβει...Χθες πάλι εκεί που μιλούσαμε στη παρέα, ενώ ξέρει τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη, πετάει στο άσχετο "μα καλά απορώ ποιοί θα πάνε στη συναυλία του, ποιός τον ακούει αυτόν;" ενώ ξέρει ότι πρόκεται για μένα και χτυπάει σπόντες αλλά δε δίνω σημασία.Προσπαθεί πολλές φορες να μου σπάσει τα νεύρα κάνοντας τον δικηγόρο του διαβολου κι ενώ πιστεύει τα ίδια με εμένα υποστηρίζει πάντα την αντίθετη άποψη να με εκνευρίσει. Αλλά πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη και αυτός κι εγώ... Με κοιτάει για λίγα δεύτερα καρφωτά στα μάτια κι έπειτα κοιτάει αλλού και ξανά το ίδιο.Τις προάλλες τον πέτυχα καθώς γυρνούσαμε σπίτι, ήμουν στην ουρά του ΑΤΜ, ήμουν σίγουρη ότι θα καθίσει να μου κάνει παρέα μέχρι να έρθει η σειρά μου κι έπειτα ευκαιρία να τα πούμε. Όμως με γείωσε όταν είπε, πρέπει να φύγω, πάω για ύπνο...Εκεί ψιλο ξύπνησα και λέω οκ.. Ιδέα μου ήταν όλα.Ελάτε όμως που χθες ξανα βρεθήκαμε και μιλούσαμε με τις ώρες στο δρόμο στο όρθιο και έδειχνε ότι δεν ήθελε να τελειώσει η συζήτηση;Μήπως το να με γράφει με τον τρόπο του που και που το κάνει επίτηδες για να μη δώσει σημάδια ότι με κυνηγάει, να το παίξει και λίγο σκληρός;ΤΙ να κάνω για να του ανοίξω το δρόμο να τολμήσει να κάνει κίνηση; Είμαστε και οι δύο εγωιστές απ'ότι φαίνεται και ο ένας μάλλον περιμένει τον άλλον.