ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φωναξα στον 6 χρονια μικροτερο αδερφο μου και μου ορμηξε ουσιαστικα δεν υπηρχε σοβαρος λογος ομως ημουν πολυ θυμωμενη και τον εκραξα και την επομενη στιγμη ψελλισε κατι σαν "μην μου μιλας ετσι εμενα" και το μονο που θυμαμαι ειναι οτι αρχισα να περιστρεφομαι στην καρεκλα και να δεχομαι απανωτά χτυπηματα αρχισα να τον κλωτσαω με δυναμη και να τον βριζω και αυτο συνεχιστηκε αφου με χτυπαγε και μου τραβαγε τα μαλλια δυνατα δεν ξερω για ποσα λεπτα μεχρι που ηρθε ο πατερας μου ο οποιος απλα στεκοταν σαν βλακας τοση ωρα και κοιταζε και του ειπε να φυγει..Απλα δεν το πιστευω λες και το ζησα παλι ο ιδιος μου ο αδερφος, μου θυμησε εκεινο τον γαμιολη πρωην μου που εκανε το ιδιο τοτε.Αμα η ιδια σου η οικογενεια σου φαιρεται ετσι καμια ελπιδα απλα.Τωρα τι? Δεν του μιλαω καν και δεν ξερω τι σταση θελω να κρατησω με απογοητευσε σ'αυτην την οικογενεια ενιωθα οτι ειναι ο μονος που μπορω να βασιστω και να εχω μια "νορμαλ" σχεση μετα απο αυτο δεν ξερω τι αλλο να περιμενω απο την ζωη μου απλα τι να κανω θεε μου...ΒΟΗΘΕΙΑ