14.7.2013 | 02:04
Με κάνεις να νιώθω
τόση αβεβαιότητα...τόσο παράξενα, αντιφατικά...δεν πιστεύω πια τίποτα για σένα, γιατί δεν ξέρω τίποτα...Δεν μπορώ να κάνω κανένα βήμα, γιατί δεν ξέρω προς τα πού να πάω... Κι αν πέρα από τη γέννηση και το θάνατο, ακόμη και η ωρίμαση είναι καθαρά προσωπική (εγώ νόμιζα πως επέρχεται μέσα από την τριβή με τους γύρω μας και φυσικά...την προσωπική εξέλιξη μεν σ' ένα ευρύτερο περιβάλλον δε )...τότε γιατί μιλάμε ακόμη; Ας πάρει ο καθένας το δρόμο του...
