ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19 ετών και ακόμα δεν ξέρω τι θέλω απο την ζωή μου. Ζω μονίμως ανάμεσα σε δυο κόσμους. Ξέρεις..είναι δύσκολο να είσαι εγώ αλλά ευκολότερο απο το να ζεις μια δυσκολότερη ζωή απο την δική μου. Φαντάζομαι όμως πως ο εσωτερικός ψυχικός μου κόσμος γίνεται δύσκολα κατανοητός. Με χαρακτηρίζει η αφέλεια μου και η δίψα μου για όνειρα και γνώση. Μου αρέσει να ονειρεύομαι. Δεν μου αρέσει όμως να κοιμάμαι. προσπαθώ να ζω τα όνειρα μου..αλλά μένω στην προσπάθεια. Η νύχτα δεν μου αρέσει, εκεί νιωθω την πραγματική μου μοναξιά. Ειδικά όταν βρίσκομαι έξω και γυρίζω σπίτι μόνος όπου δεν κάνω τίποτα άλλο απο το να σκέφτομαι...και σίγουρα όχι ευχάριστα πράγματα. Έχω σκεφτεί πολλές φορές την αυτοκτονία. όχι σαν λύση των προβλημάτων μου...δεν εχω σημαντικά προβλήματα. έχω απλά ένα ηλίθιο μυαλό. αν αυτοκτονούσα σκέφτομαι πως όλοι θα με αγαπούσαν. χαζό ε;....κι όμως. έτσι νιώθω. Είμαι γκέι. μπορεί να είμαι και μπαι..ακόμη μου αρέσουν και τα δύο φύλα..αλλά νιώθω πως με τραβάει περισσότερο το ένα. Δεν θα με αποδεχόταν κανείς στην πραγματική ζωή. ο μόνος κοντινός μου άνθρωπος που το γνωρίζει και με αποδέχεται απόλυτα, είναι η κολλητή μου. Τι φταίω εγώ για αυτά που νιώθω; θέλω να πω..δεν υπέγραψα κάπου κάτι όπου θα ρυθμίζονται τα συναισθήματα μου. αν ερωτευτώ θα ερωτευτώ..δεν διαλέγεις τον άνθρωπο που θα ερωτευτείς, ούτε τον διαλέγεις με βάση το φύλο του. έτσι δεν ειναι; :(. Ο μεγαλύτερος μου φόβος όμως ήταν και είναι ο χρόνος. τον φοβάμαι. τρέμω. δακρύζω. νομίζω πως δεν θα προλάβω ποτέ στην ζωή μου να επιτύχω τα όνειρα μου. νομίζω πως ποτέ δεν θα αποκτήσω αυτά που θέλω. νομίζω πως ποτέ δεν θα γίνω ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι. Αυτά σκέφτομαι και αυτά θέλω να εξομολογηθώ. Καληνύχτα