:'(
7.12.2017 | 01:43
Με σημάδεψες.
Περάσαμε μαζί το πιο όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου. Με έμαθες τόσα πράγματα για τη μουσική, τις τέχνες, τον κόσμο, τους ανθρώπους και την αγάπη. Χάρη σε εσένα ξέφυγα απ τη φυλακή μου ήμουν κλεισμένη.Και έκανα το λάθος να σε ερωτευτώ. Δεν στάθηκα όμως εκεί. Ο έρωτας είναι εγωιστής. Εγώ σε αγάπησα. Σε αγάπησα πιο πολύ απ τον ίδιο μου τον εαυτό.Μεγάλο λάθος, γιατλι εσύ έφυγες κι εγώ έμεινα πίσω με έναν εαυτό που δεν αγαπώ. Πέντε χρόνια μετά και είσαι ακόμα εδώ, ζεις μέσα μου και για πάντα θα ζεις. Μπορεί να μην μιλάμε πια, να μη σε νοίαζει αν είμαι καλά ή οχι, θέλω όμως να ξέρεις πως όπως με έπλασες είμαι ακόμα. Και δεν το λέω για καλό. Σε συγκρίνω με όλους και δεν μπορώ να βρω ηρεμία. Νιώθω μόνιμα ένα τεράστιο κενό μέσα μου, στη θέση που για χρόνια ήσουν εσύ. Ότι κάνω , ότι λέω, όπως ντύνομαι, η μουσική που ακουω, είναι εσύ. Είμαι εσύ. Και ποναω. Ποναω γιατι δεν είσαι εδώ να το δεις. Γιατι ειμαι μονη μου σε ενα κοσμο που δεν με γεμίζει τιποτα, γιατι μονο εσυ έδινες νόημα στην υπαρξη μου και γιατί για πάντα θα σκεφτομαι όλα οσα δεν καναμε, ολα οσα δεν προλαβαμε να ζησουμε και ολα οσα δεν μας αφησαν να ζησουμε. Σαγαπω και θα σε αγαπω μεχρι να παψω να αναπνεω. ~Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδακι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός~
1