ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...τα προβληματα που με απασχολουσαν περισσοτερο ηταν αν θα βρω εκεινο το τελειο φορεμα στο νουμερο μου, αν το παιδι που μιλαω στο messenger με θελει οντως, αν βγηκα καλη σε εκεινη τη φωτογραφια.Εχτες το βραδυ μας ειδοποιησαν να εγκαταλειψουμε προληπτικα τα σπιτια μας, σε περιπτωση που η φωτια στα Γερανεια δεν τεθει υπο ελεγχο και κατεβει μεχρι την πολη. Οσο περιμεναμε να μας πουν αν ειναι ασφαλες να γυρισουμε, οσο κοιτουσαμε απο μακρια τις φλογες στο βουνο να φαινονται ολο και μεγαλυτερες, οσο ακουγαμε περισσοτερες ειδησεις απο τη Ραφηνα και την διπλανη Κινετα, οσο περιμεναμε νεα απο τους φιλους μας που ετρεχαν να σωθουν απο τις φλογες στην Κινετα, ολοι συνειδητοποιουσαμε ποσο τυχεροι θα ειμαστε ολοι αν την επομενη μερα ξυπνησουμε και τα προβληματα μας εξακολουθουν να ειναι τα λεφτα, τα ρουχα, τα γκομενικα.Μην παιρνετε τη ζωη ως δεδομενη. Τιποτα δεν ειναι δεδομενο. Επρεπε να γεμισω μια βαλιτσα με ο,τι χωρουσε, να παρω τα σκυλια μου αγκαλια και τον αδερφο μου απο το χερι και να ενωθουμε με τους υπολοιπους που αφηναν τα σπιτια τους, για να συνειδητοποιησω τι πραγματικα σημαινει αυτο. Ευτυχως το πρωι μπορεσαμε να επιστρεψουμε, η φωτια εχει περιοριστει στο βουνο. Αλλα αυτο ειναι κατι που δεν το ξεχνας ποτε. Οχι η εικονα της φωτιας η τα προσωπα των ανθρωπων που τις κοιτουν, ελπιζοντας να μεινουν μακρια, αλλα η επιγνωση του οτι ολα μπορουν να χαθουν, ετσι απλα. Τοσο γρηγορα. Οπως ακριβως συνεβη, για τοσους αλλους ανθρωπους που δεν ηταν τοσο τυχεροι οσο εγω και η οικογενεια μου, και οι γειτονες μου.Αγαπατε τη ζωη, και μην την θεωρειτε δεδομενη. Ολα τα αλλα, λυνονται. Ολα τα αλλα ειναι ευκολα.