ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"ετυχε"..; ουτε καν! είναι γραφτο της μοιρας μου πλεον, το πιστευω 100%! είμαι μικρη και θα γοητεύομαι παντα από μεγαλους.. ημασταν μαζι 8 μηνες, με ολες τις αναποδιες και όλα τα προβλήματα που εχουν ολες οι σχεσεις συν όμως τα προβλήματα που εχουν και οι σχεσεις με διαφορα ηλικιας! τελικα χωρισαμε, χωρις να υπαρχει τριτο προσωπο (θελω να πιστευω-γιατι ποτε δεν ξερεις), χωρις να υπαρχει ουσιαστικος τσακωμος.. απλως δεν μπορούμε να ειμαστε μαζι γιατι μας χωριζουν 15 χρονια (ναι! το ξερω είναι πολλα, αλλα όταν ερωτευεσαι δεν μπορεις να το καταλάβεις! πιστεψτε με!) τον σκέφτομαι κάθε μερα, ολη μερα, δεν μιλαω, δεν γκρινιάζω, το εχω μεσα μου και θελω να το βιωνω μονη μου.. δεν μ αρεσει να γινομαι κουραστικη στις φιλες μου (εγινα για λιγο τον πρωτο καιρο και φτανει).. εκανα λοιπον μια ασχετη κουβεντα με ένα φιλο, και μου ειπε μεχρι που θα εφτανες για ένα μεγαλο ερωτα. δεν απαντησα. και μου διηγηθηκε μια ιστορια που ένα ζευγαρι είναι αγγλια περιπου 27 χρονων και οι δυο και ο ανδρας θα παει κινα για δουλεια και εκεινη ειπε πως θα τον ακολουθησει οπου και αν παει, αρκει να είναι μαζι του.. με αφορμή αυτό εκανα την ιδια ερωτηση στον εαυτο μου και καταλαβα πως για αυτό τον ανθρωπο που θελω τοσο πολύ θα εκανα και εγω το ιδιο.. θα τον ακολουθουσα παντου, γιατι είμαι ερωτευμενη αλλα και τον αγαπαω.. να παρω να του το πω αυτό "πως θα εφτανα και στην ακρη της γης για εκεινον";; μην νομιζετε.. ρωταω από περιεργεια πιο πιθανο είναι να το εχω κανει ηδη..