ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλα γίνονται εκεί που δεν το περιμένεις, όμορφα και άσχημα. Σπουδάζω στην επαρχία και όπως όλοι οι φοιτητές μακριά από την οικογένεια, στηρίζονται στην παρέα. Προδώθηκα για 2η φορά από φίλες,και αυτή τη φορά με χειρότερο τρόπο και χωρίς να το περιμένω. Είμαι άτομο σταθερό,στην πόλη οπου ζω μόνιμα είχα φίλες από την παιδική ηλικία και δεν τις άλλαξα, και δεν μου είχε τύχει ποτέ να φτάσω σε σημείο να μην μιλιέμαι. Στον τόπο που σπουδάζω μέσα σε 2,5 έτη άλλαξα δυο παρέες. Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως φταίω και εγώ, γιατί μακριά από την ασφάλεια των δικών μου ανθρώπων εμπιστεύομαι εύκολα και λάθος άτομα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ζήτησα τη βοήθεια του πρωην μου. Λάθος μεγάλο και δικό μου γιατί έδειξα την αδυναμία μου. Όμως θεωρώ τη συμπεριφορά του παιδιάστικη και αδικαιολόγητη,μου είπε οτι δεν τον ενδιαφερει αν ζω ή αν πεθαίνω,δεν τον νοιάζει τι συμβαίνει στη ζωή μου και οτι δεν θέλει να τον ξαναενοχλήσω. Όταν σου ζητάει βοήθεια ένας άνθρωπος που μοιράστηκες πράγματα, απαντάς με τέτοιο τρόπο;; Και να σημειωθεί οτί εκείνος είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη που χωρίσαμε. Θα προτιμούσα να μου έλεγε οτι είναι σε κάποια άλλη σχέση και δεν μπορεί, παρά να μου μιλήσει έτσι, ρίχνοντας μου χαριστική βολή. Όλες αυτές τις μέρες νιώθω ένα τεράστιο κενό που πρέπει να γεμίσω..