ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τους φόβους σου κατά πρόσωπο και να αναμετρηθείς μαζί τους, για να μεγαλώσει το "ανάστημά" σου. Πρέπει να τρέξεις κατά πάνω στη φωτιά, σ' αυτό που πιστεύεις, σ' αυτό που ξέρεις ότι θα σε κάψει, για να μείνει η ψυχή σου αλώβητη. Μόνο την αδράνεια να φοβάσαι, λένε οι ποιητές. Το "για πάντα" δεν υπάρχει όταν μιλάμε για θνητά όντα, η ζωή είναι στιγμές, εμπειρίες, ερωτικές, πνευματικές, σωματικές. Η βίωση της ζωής είναι αυτή που σε μεταρσιώνει σε "ζώντα άνθρωπο", η δίψα για μάθηση, για απόλαυση των στιγμών, για μέθεξη στην οργιαστική τελετουργία της άνοιξης, μιας άνοιξης που ανατέλλει στην ψυχή σου αντλώντας το φως της από την αέναο συμπαντικό κύκλο της καταστροφής και της αναγέννησης. Κι αν βρεθείς μέσα σε μια θεατρική παράσταση, δε σου μένει άλλη επιλογή από το να υποδυθείς το ρόλο σου, αυτόν για τον οποίο προετοιμαζόσουν από τη γέννησή σου, τη μεγάλη παράσταση της ζωής σου, μόνο που δε θα υπάρξουν χειροκροτήματα και ζητωκραυγές, σε κάθε σφύριγμα, σε κάθε ψίθυρο η καρδιά σου θα ραγίζει από συγκίνηση για το πόσο καλή ηθοποιός γεννήθηκες ή σε μεγάλωσαν για να γίνεις. Και όταν πέσει η αυλαία, θα κατέβεις από τη σκηνή, με την μπλε μάσκαρα μουτζουρωμένη από τα γέλια και τα κλάματα, γιατί αυτό είναι η ζωή σου τελικά, μια "καλοστημένη θεατρική παράσταση" κι εσύ, που έχεις την πλήρη επίγνωση της σκηνοθεσίας της, υποκλίνεσαι στο σκηνοθέτη. Το σχέδιό σου πέτυχε, σε ερωτεύτηκα, και τότε και τώρα...κι αυτή τη φορά το θύμα δε θα προσπαθήσει να ξεγλιστρήσει από το δολοφόνο του αλλά θα παραδοθεί στις σαδιστικές διαθέσεις του, γιατί, αν μια απόλαυση έχει αξία στη ζωή, αυτή είναι η "αισθητική"...