ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αυτό ήταν.. μερικές στιγμές εκείνη τη βραδιά.. και τίποτα άλλο..μου θυμίσες πόσο ωραία είναι.. μια γνωριμία με ανταποκριση.. και φλερτ και χημεία και μάτια που κοιτάζονται και χαμόγελα και δάχτυλα που μπλέκονται και κουβέντες.. και μετά καληνύχτα και τίποτα άλλο..σαν να μην έχω το δικαίωμα να το έχω στη ζωή μου..και θα ήθελα τόσο τόσο πολύ..πραγματικά.. ναι, δεν θα πεθάνω. κανείς ποτέ δεν πέθανε από αυτό.. αλλά θέλω πολύ...πολύ.. τόσο πολύ που τη λαχτάρα μου τη νιώθω σαν κόμπο να ανεβαίνει από την καρδιά στο λαιμό μου.. πολλά χρόνια αναμονής.. πολλές γιορτές να περνάνε που λες αντε και του χρόνου ποιος ξέρει.. ίσως!πολλά καλοκαίρια που ξεκινάνε και λες που ξέρεις τι μπορεί να γίνει.. και πολλοί χειμώνες που έρχονται και ελπίζεις ότι ίσως κάτι έρθει.. πολλοί ... πολλά .. προσπάθειες... ελπίδες και απελπισία.. παραίτηση και ξανά πάλι προσπάθεια και όρεξη και αγάπη για τη ζωή όπως και αν είναι και όνειρα και μετά ματαίωση..πάντα ματαίωση.. γι αυτό σου λεω.. σαν να μην εχω το δικαίωμα.. γι αυτό.. μου θύμισες πως είναι.. αυτές οι στιγμές.. και πόσο μου λείπει..και τώρα πάλι από την αρχή.. αναμονή και ματαίωση.. και μετά πάλι ελπίδα πως όπως ετυχες εσυ θα τύχει και κατι άλλο που θα θέλει κάτι παραπάνω πέρα από τις στιγμές αυτές..ποσο ακατανόητο όλο αυτό που έγραψα..