ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε γνωρισα σε μια απο τις πιο δυσκολες χρονικες περιοδους της ζωης μου..ησουν γλυκος και το πιο ομορφο αγορι που ειχα δει..ημουν χαμενη και κενη μετα απο τη προηγουμενη σχεση μου..με το πρωτο μας φιλι ενιωσα οπως δεν ειχα ξανανιωσει στη ζωη μου..οι μερες και οι νυχτες μας ηταν γεματες γελια αγκαλιες φιλια και ερωτα..εγω εμενα σε αλλη πολη αλλα δυσκολευομουν ολο και πιο πολυ να γυρναω και να μενεις πισω..γρηγορα καταλαβα οτι αυτο θα κραταγε,ξεπερασα τις αντιστασεις μου,σε ηθελα και με ηθελες πολυ..2 μηνες μετα τη πρωτη μας νυχτα σε εκεινα τα σκαλια μπηκες φανταρος..οσο ησουν στρατο ενιωσα πιο ερωτευεμενη απο ποτε στη ζωη μου,το περασαμε μαζι,μου ελειπες οσο τιποτα..οποτε βρισκομασταν ηταν σαν να μη περασε μια μερα δε μας ενοιαζε τιποτα αλλο μονο να ειμαστε μαζι..οταν απολυθηκες ξεκινησες τις μικρες ζηλειες και μου ζητησες να μεινουμε μαζι στο σπιτι μου στην αθηνα..τρομαξα,ολοι οι δικοι σου ηταν αντιθετοι,μας πολεμησαν,μας διελυσαν σου εβαλαν διλημμα,φοβηθηκα μη τσακωθεις με την οικογενεια σου και αρνηθηκα,ταραχτηκες ξεσπασες αλλα ειπες δε μας χωριζει τιποτα,υπομεναμε ολες τις επιθεσεις μονο με αγαπη,ερχομουν και ερχοσουν κοντα μου συνεχεια με το που σε εβλεπα στη πορτα ξεχναγα τα παντα,ζουσα μονο για τις στιγμες μας,οταν ημασταν μακρια μιλαγαμε ατελειωτα στο τηλεφωνο μου ελειπες τρελα καθε λεπτο..οι ζηλειες ενταθηκαν,οι τσακωμοι,η πρωτη απομακρυνση..τιποτα δεν ηταν ικανο να μας κρατησει πολυ μακρια αλλα εσυ ειχες αλλαξει..φοβοσουν,τρελαινοσουν με το παραμικρο,ελεγες λογια ξεσπουσες με πληγωνες αλλα δεν αντεχα μακρια σου..βρισκομασταν παλι και ηταν σαν να μην ειχε γινει τιποτα..κοντα στον 1.5χρ ηρθα να μεινω στη πολη μας κι η αγαπη μου για σενα ειχε κυριευσει τη ζωη μου,αλλα τσακωνομασταν συνεχεια,ειχες εμμονες ιδεες,παρανοουσες,η ζηλεια σε αρρωσταινε,το μονο που ηθελες ηταν να υπηρχαμε μονο εμεις και κανενας αλλος,με ελεγχες με λεπτομεριες,ζηλευες τα παντα,αντιδρουσα,με εδιωχνες,ξαναγυρναγες καθε φορα πιο τρελος απο πριν κι εγω ξανανασαινα διπλα σου..μας χτυπαγαν απο παντου,οικογενεια,φιλοι δεν ηθελαν να μας βλεπουν μαζι,λογια και κακια αλλα τα ξεπερναγαμε ολα μονο και μονο με μια αγκαλια..λιγο πριν τα γενεθλια μου χωριζουμε παλι για καποια απο τις εμμονες σου αποφασιζω να το παρω αποφαση,ποναγε ολο το κορμι μου,εφυγα για μια βδομαδα γυρισα σε βρηκα τρελαμενο, στα γενεθλια μου δν μπορουσαμε να ξεκολλησουμε σαν να ξαναβρηκα την ανασα μου,λογια,κλαματα αγκαλιες και να ξυπναμε μαζι και να χαμογελαμε μονο και μονο που ημασταν μαζι..ακουγες μονο αρνητικα λογια για μενα απο την οικογενεια σου,οι ''φιλοι'' μονο προβληματα και φημες..μια τετοια φημη ανημερα της γιορτης μου σε διωχνει παλι μακρια μου για 2 μηνες..ποναγα τοσο που δεν ηξερα πως αντεχα αλλα κρατιομουν δεν επικοινωνουσα,εσυ τηλεφωνα με βρισιες και μετα μεθυσμενα μηνυματα μεσα στο βραδυ και μετα για λιγο κενο..εκανα οτι να ναι κι εσυ το ιδιο,ειχαμε τρελαθει σε εβλεπα εξω και ταραζοταν ολος ο οργανισμος μου το παιζαμε εξω ανετοι,τριγυρναγαμε με αλλους και το μονο που σκεφτομουν ησουν εσυ,ημουν εθισμενη,δεν ελεγχα το μυαλο μου..ενα βραδυ δεν αντεχω σου στελνω και το επομενο βραδυ ησουν παλι στην αγκαλια μου..ηταν απο τις πιο ευτιχισμενες μερες της ζωης μου,ημασταν ολη μερα μαζι..ο χωρισμος και τα λογια που ειχες ακουσει απο ολους και οι παρανοικες σκεψεις που μου εξεφρασες και δεν πιστευα ομως δεν εκαναν ευκολη την επανασυνδεση,η ζηλεια σου δεν ειχε ορια,οι σκεψεις και οι αντιδρασεις σου με ξεπερνουσαν..εγω επρεπε να φυγω ταξιδι ολο το βραδυ ημασταν μαζι ετρεμες μου ελεγες σε παρακαλω μη κανεις τιποτα με καποιον γελαγα και μονο που μου το ελεγες δε μπορουσα ουτε να μ'ακουμπαει αλλος..δε το καταλαβες ποτε κι ας εδειξες..στο ταξιδι τσακωθηκαμε ασχημα επειδη ακουσες αντρικη φωνη ενω στο δρομακι ημουν μονη μου,τρομαξα με τη κατασταση ειπαμε να μη μιλησουμε μεχρι να κατεβω,οταν εφτασα ησουν αρρωστος με πυρετο εξαντλημενος ψυχικα,με μια τεραστια ζωγραφια με μας πανω απο το κρεβατι σου..για σενα μωρο μου σε λατρευω ειπες και 3 ωρες στην αγκαλια μου ο πυρετος σου ειχε πεσει..κατι ομως μεσα μου μου φωναζε οχι,το ηξερα δε ξερω πως το ηξερα αλλα δε με ενοιαζε..ειχα παραδοθει..περασαμε μαζι μια βδομαδα που ειπαμε τα παντα,καταθεσαμε ο καθενας τη ψυχη του για ολα αυτα τα 2.5 χρονια,ειπαμε πραγματα συγκλονιστικα,καταλαβα οτι ειχες μεγαλο προβλημα,δε ζουσες ησυχος ανησυχουσες με το παραμικρο,εβαλες τα κλαματα,τρομαξα που σου προκαλουσα εγω που σε λατρευα τετοια συναισθηματα και δεν το καταλαβαινες οτι εισαι ολη μου η ζωη,οτι δεν εχω δευτερες σκεψεις,οτι ηθελα μονο εσενα και κανεναν αλλο διπλα μου..2 μερες μετα τσακωνομαστε ασχημα με τη δικαιολογια οτι την επεσα σε ενα φιλο σου μπροστα σου την ωρα που απλα τον ρωτησα το ονομα του..ξεσπαω φωναζω δεν αντεχω αλλο και φευγω..2 μερες μετα και ατελειωτα μηνυματα πονου,βρισιες και λογια ''παθολογικης''αγαπης μαθαινω οτι κατα τη διαρκεια του ταξιδιου μου πηγες με μια που σε ηθελε παντα..ενιωσα να σπαει το μεσα μου,φωναζες και απειλουσες αυτην και θεους και δαιμονες..τι σου εφταιγε αυτη αν πιστεψες οτι με μια ξεπετα θα μπορουσες να γιατρευτεις απο μενα,την αρρωστια σου οπως ελεγες?αδειασα μεσα μου,δεν ενιωθα,ηθελα μονο να γδαρω το δερμα μου..8 μηνες μετα εχεις εξαφανιστει απο παντου δεν σε εχει δει κανενας ουτε εγω, αλλα χτυπας με απειρες αποκρυψεις,με μεθυσμενα μηνυματα κατι βραδια,γραμματα αλλα δεν μπορω αλλο,κρατιεμαι τοσο βασανιστικα μακρια σου που δε μπορω να το πιστεψω..καθε μερα προσπαθω,καθε μερα ποναω,οτιδηποτε αλλο κι αν πηγα να κανω δε συγκριθηκε εμεινε σε κατι ανουσια βραδια,κενα με το μυαλο μου καρφωμενο σε σενα αλλα δεν αντεχω αλλο πονο..δε μπορω ουτε να σε αντικρυσω,ουτε απο μακρια,συνηθισα την απουσια σου αλλα δε μπορω να σε ξεχασω με τιποτα..εισαι το ναρκωτικο μου και σαν πρεζακι σε αναζητω παντου αλλα δε θελω να με σκοτωσεις..παρεμεινε στο σκοταδι μεσα μου,μην εμφανιστεις ποτε ξερω δεν θα αντεξω θα λυγισω μπροστα σου οσος καιρος κι αν εχει περασει απο το τελευταιο φιλι και σ'αγαπω..δε σε ξεχνω ποτε,με αρρωστησες,ειμαι πια αδεια αλλα μου χρωσταω τη ζωη μου,θα παλεψω πολυ να σε ξεριζωσω απο μεσα μου ακομα κι αν τραβηξεις και τη καρδια μου μαζι..ησουν και θα εισαι η τρελα μου,στη καρδια μου εβαλα λουκετο για να μη ξαναπονεσω,θα εισαι για παντα μεσα μου,μεσα απο σενα εζησα,ενιωσα και θα σε θελω παντα εστω για λιγο..εισαι η πιο εξαρτητικη συνηθεια μου,δε ξερω ποτε θα σε ξεπερασω αλλα δε θα τα παρατησω..να 'σαι καλα οπου κι αν εισαι,σε λατρεψα,με κατεστρεψες και αυτος ο πονος δε σβηνει..μην εμφανιστεις μπροστα μου ασε με να ζησω κι ελπιζω αν η ζωη σου ξαναφερει αγαπη μη τη διαλυσεις ετσι ζηστο και μη ξαναφοβηθεις..για μενα αξιζες ολη την αγαπη του κοσμου τι αδικο που δε το ειδες ποτε..για σενα αστερι μου σε λατρευω κι ας μη φωτιζεις πια εδω..