5.11.2016 | 16:24
Μετα απο πολυ κλαμα,
και μερες που δεν ειχα ορεξη να κανω απολυτως τιποτα, την εβγαζα ολη μερα με ενα γευμα το πολυ... καταλαβα πως δεν αξιζει να στεναχωριεσαι για καποιον ανθρωπο στον οποιο εδωσες σωμα και ψυχη και αυτος σε ποδοπατησε και χαρηκε κιολας γι αυτο. Ενας ανθρωπος που ζηταγε επιβεβαιωση με τα δακρυα σου. Οταν καποιος ειναι ψευτης κατηγορει εσενα οτι λες ψεματα. Οταν διαστρεβλωνει τα γεγονοτα κατηγορει εσενα για το αποτελεσμα. Οταν ζηλευει τα παντα και εχει κομπλεξ προκαλει καυγαδες και θεωρει εσενα τον ενοχο. Οταν εγώ σου δινω 10 πραγματα και παραπονιεσαι για το 1 που δε σου εδωσα, αυτο λεγεται αχαριστια. Οχι γιατι δεν ηθελα ή δε μπορουσα, αλλα γιατι ΠΑΝΤΑ ηθελες να βρεις ενα λογο να με κατηγορεις και να γκρινιαζεις για τα παντα. Ελπιζω να βρω τον ανθρωπο που θα με σεβεται και θα με αγαπαει γι αυτο που ειμαι και προπαντως αυτα που λεει να τα εννοει. Ημουν ενα δωρο για σενα και ησουν ενα μαθημα για μενα. Κακο... αλλα παραμενεις μαθημα. Θα ξερω τι να αποφυγω στο εξης...