ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πιστεύω τίποτα. Έπαψε να ειναι ερωτευμένος μαζί σου. Μπούρδες όλα τ' άλλα.

Κοπελα μου καλη, καθε φορα που σε διαβαζω φορτωνω με το ατομο, διοτι ουτε εναν χωρισμο της προκοπης δε σου προσφερει. Ειναι πολυ κατωτερος των περιστασεων. Τα δε ψυχολογικα του το πιθανοτερο δε θα τα λυσει ποτε. Πηρες κι εσυ βεβαια εναν ρολο που δεν επρεπε και τραβηξε η ολη σχεση πολυ περισσοτερο απο ο,τι θα πρεπε. Απο τη μια τον βολευε, απο την αλλη τον ζοριζε. Αστον να πορευτει μονος του, αυτο θελει ξεκαθαρα και βρες κι εσυ εναν πιο κατασταλαγμενο, να χει βαλει τα επαγγελματικα του σε μια πορεια ιδανικα, για να μην τραβας τα ιδια και χειροτερα. Δυστυχως για τον αντρα το επαγγελματικο-οικονομικο ειναι πολυ σημαντικο... Βεβαια αν ειχε μια υγιη προσωπικοτητα αλλιως θα αντιμετωπιζε τη ματαιωση των σχετικων με την καριερα ονειρων του, αλλα...

Γελαω να ξέρεις!!! Ειχα σχεση 4 χρόνια και ξαφνικά έπιασαν υπαρξιακά τον σύντροφο μου... Θελω να σκεφτω δεν ειμαι καλα.. Εχω προβλματα... Καταθλιψη... Εκλαιγε χτυπιοταν οτι με λατρευει.. Οτι δεν μπορει ν ζησει χωρις εμένα... Μαλακιες... Τον άφησα... Μεσα σε εξι μηνες βρηκε αλλη εχει παει σε 2 χωρες του εξωτερικού μαζι της, πηρε καινουργια μερσεντες... Οποιος αγαπαει και γενικοτερα ξεστομιζει τετοια λεξη δεν τον αφηνει τον άλλον.. Το παλεύουν μαζί και προσπαθούν.. Ολα τα άλλα ειναι δικαιολογίες... Μην νιωθεις τύψεις με τον εαυτό σου.. Και μαμά να ήσουν και το οτιδηποτε να ήσουν.. Ησουν αυτη που είσαι... Προσπαθησε μα προχωρήσεις... Ο τυπος δεν θέλει αλλο.. Χωνεψε το και προχωραΣε 2 μηνες θα σαι κομπλε!!

Γιατί όλο αυτό μου κάνει παπατζιλίκι ώστε να σου ωραιοποιήσει το γεγονός ότι ήθελε να φύγει;

Θελει να βρει και αυτος μια του λογου του να ταιριαξει

Τελικά χωρίσατε;Μόνη σου ανέλαβες το ρόλο της μαμάς και της νηπιαγωγού του. Μόνη σου άφησες στην άκρη το μοναδικό ρόλο που θα έπρεπε να έχεις.Θα τα βρείτε μάλλον.Οι άντρες δεν απομακρύνονται πολύ από τη μαμά τους.

Στους άντρες λόγω κοινωνικών ρόλων "χτυπάει" φλώρικο να μην παίρνουν πρωτοβουλίες. Όχι ότι ισχύει, έτσι γίνεται αντιληπτό από το σύνολο όμως.Ο φίλος σου έπαθε κρίση υπαρξιακή (ποιός είμαι, πού πάω, γιατί είμαι έτσι) με αφορμές άσχετες (κάτι επαγγελματικό; φίλοι κάναν reunion; είδε παιδικό φίλο; παντρεύτηκαν συνομίληκοι; φύγαν φίλοι εξωτερικό;) κι αντιπαλεύει τον εαυτό του και την φύση του, που δεν είναι το πρότυπο του δυναμικού άντρα με το θεληματικό πηγούνι.Στις στιγμές αυτές ο άντρας -ως νομίζει οφείλει να πράξει ο άντρας- νιώθει την ανάγκη να αυτομαστιγωθεί, να χωρίσει (όπως και κάνει) και να επιχειρήσει να γίνει ο άντρας ο ντούρος ο σκληραγωγημένος που στίβει την πέτρα και τρώει ψωμί κι αλάτι στην ξενιτιά (Ξανθόπουλος και δράμα....οι γυναίκες το παιρνούν μέσα στις σχέσεις αυτό, πάλι για κοινωνικούς λόγους). Αυτό θα το περάσει, θες δεν θες. Πάντα έτσι γίνεται. Αν δεν είναι η φύση του, θα επιστρέψει αφού τεκμηριώσει μέσα του ότι δεν είναι τελείως ανήμπορος. Αν ανακαλύψει ότι η νέα κατάσταση του αρέσει τελικά περισσότερο (αποκομίσει απόλαυση από την αυτονομία του) δεν θα επιστρέψει. Δικός σου ο χρόνος. Απλώς να μην πεις "θα περιμένω". Να ξέρει ότι ρισκάρισε να χάσει κάτι καλό δια παντός.

την κάνει μελαφρα κι με το γάντι πάει να το φέρει στον χωρισμό ..................