ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω, ξέρω. Πιθανότατα δεν είστε το καταλληλότερο κοινό, αλλά εγώ θα τα πω. Όχι η ζωή μου δεν είναι τόσο "κενή" (αν και ενίοτε μπορεί να γίνει), αλλά πάντα μετά τα Μουντιάλ με πιάνει μια μίνι μελαγχολία. Υπάρχει πάντα και το εκάστοτε Euro, κι ενώ καμιά φορά μπορεί είναι πιο θεαματικό, δεν φαίνεται να είναι ποτέ το ίδιο.Πρόσφατα άκουσα από έναν γνωστό δημοσιογράφο, ότι η ηλικία των ανδρών -που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο- πάει σύμφωνα με τα μουντιάλ που θυμούνται να έχουν δει στη ζωή τους. Αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει, τότε αυτό με κάνει 6 με 7 χρονών. Και η αλήθεια είναι ότι κάθε τέσσερα χρόνια νιώθω ότι, για ένα μήνα, ξαναγίνομαι παιδί. Ίσως αυτό να είναι τελικά που μου λείπει περισσότερο απ' όλα. Εξού και η μελαγχολία. Η ζωή θα επανέλθει σε πιο νορμάλ ρυθμούς. Τα πραγματικά προβλήματα θα με επαναφέρουν στην πραγματική μου ηλικία, αλλά, ενδόμυχα, πάντα θα (ξανα)περιμένω την στιγμή θα κάτσω μπροστά στην τηλεόραση και για ένα μήνα θα νιώθω παιδί και πάλι.