ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ύστερα από την πρώτη γνωριμία μας, κρατήσαμε επαφές! 28 εγώ, 31 αυτός, οι πόλεις μας μία ώρα απόσταση! Του είχα στείλει πόσο ωραία περάσαμε και τι ρομαντικά που ήταν χωρίς να το σχολιάσει και όταν ξανάστειλε ( ύστερα από 3 μέρες) ήταν σαν να μην του το'χα πει! Παρ'όλ'αυτά, μετά από 3 μήνες που συνομιλούμε, επειδή λόγω αυξημένου φόρτου δεν έχω καταφέρει να πάω στην πόλη του, ήρθε τελικά αυτός σ'εμένα. Περάσαμε αρκετές ώρες μαζί, δίχως να κάνει όμως κάποια κίνηση (ούτε τότε είχε κάνει). Όμως, αναφέρθηκε σε εκείνο το βράδυ, λες και δεν είχε ξεχάσει το μήνυμα! Προσπαθούσα μέσα από τη συζήτηση να τον κάνω να νιώσει πιο άνετα, να μου ανοιχτεί. Τόσο καιρό που συνομιλούσαμε προσωπικά ένιωθα μια οικειότητα. Προσπαθούσε να με αγγίξει, αλλά δεν ήμουν βέβαιη αν ήταν σε φιλικό επίπεδο. Πήγα την κουβέντα στα ερωτικά, ρωτώντας τον πώς και είναι μόνος και άρχισε να μου λέει πως είναι και λίγο από επιλογή και πιο πολύ από τύχη.. Επίσης άρχισε να μου λέει πως δεν μπορεί να καταλάβει αν μια κοπέλα τον γουστάρει ούτε στον προφορικό ούτε στο γραπτό λόγο και ότι ούτε αυτός καταφέρνει να το δείξει ότι γουστάρει κάποια.. Τελειώνοντας η βραδιά με αυτά τα λόγια κ επειδή του είχα δείξει μέσα από μηνύματα αλλά και από κοντά πόσο μου αρέσει, πήρα την πρωτοβουλία και τον ρώτησα αν ήθελε να τον φιλήσω στο στόμα, ε κ έγειρε κ αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε για κάμποσα λεπτά, μετά βουβή σιωπή και μετά έπρεπε να φύγει.. Έστειλα ότι πέρασα όμορφα και δε μετάνιωσα για κάτι και μου απάντησε πως κ αυτός ωραία πέρασε (είχαμε μια κουβέντα νωρίτερα που με ρώταγε αν έκανε καλά ου ήρθε).. Αλλά νιώθω σαν να του τα βγάζω με το τσιγκέλι και δε μου αρέσει να κάνω την πρώτη κίνηση, δεν την είχα κάνει ποτέ ξανά, απλά επειδή μου άρεσε είπα να τον διεκδικήσω... (εξακολουθώ να μην το μετανιώνω!!)