ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι βρίσκομαι σε έναν δρόμο που δεν ξέρω αν πρέπει η αν θέλω να γυρίσω πίσω. είμαι στα χαμένα, έχω χάσει τον εαυτό μου και δε ξέρω πως να επανέλθω πίσω. βρίσκομαι εδώ και κάποιους μήνες στο εξωτερικό, η πραγματικότητα είναι πως όλα εδώ πάνε ρολόι, η ποιότητα ζωής είναι τελεια, οι μισθοί σχετικά υψηλοι, δε μου λείπει σχεδόν τίποτα και πίστευα πως είμαι ευτυχισμένη.Αλλά εδώ και δύο μήνες είμαι η κατάθλιψη της κατάθλιψης από το ένα άκρο στο άλλο. Είμαι μια κοπέλα που όπως και να το κάνουμε θέλω την ελευθερία μου, δε μπορώ όταν με κλειδώνεις είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά και το λέω αυτό γιατί είμαι σε μια σχέση εδώ και πέντε χρόνια με ένα παιδί που είναι η προσωποιηση του καλού παιδιού. τα πηγαίναμε πάντα καλά γιατί ποτέ δε καταπίεσαμε τους εαυτούς μας σε κάτι που δε θα μας έβγαινε. είχα εγώ την δικιά μου ελευθερία κινήσεων και αυτός την δικιά του, γενικά είμαστε ένα ζευγάρι που ποτέ μα ποτέ δε θα ζηλέψει για μαλακιες λόγους και πότε δε θα κάνουμε τα τύπου σπαστικα που θα βγεις και τι ώρα θα γυρίσεις, απόλυτη εμπιστοσύνη και από τις δύο μεριές. αλλά είμαστε και το ζευγάρι που θα κάτσει για φαγητό και δε θα ανταλλαξει κουβέντα για περισσότερη από μια ώρα.ειμαστε το ζευγάρι που βλέπεις εξω να ασχολειται με το κινητό τους, μη νομίζεις και στο σπίτι τις περισσότερες ώρες αυτονομία γίνεται και η αλήθεια είναι πως αλλιώς είχα φανταστεί τη ζωή μου. λατρεύω να αγαπάω και να αγαπιεστε ποιος δε το θέλει δηλαδή αλλά μισώ να οριζω καταστάσεις, να παίζω τη μαμά που ομολογώ πως ακόμα δεν είμαι έτοιμη να κάνω παιδί και έχω ένα παιδί να νταντεψω.Η φάση όμως τώρα είναι απαλευτη δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου, νιωθω να πνιγομαι θέλω να ζήσω να ταξιδεψω να ανακαλυψω ξανά από την αρχή το κορίτσι που έχω αφήσει κάπου εκεί στα φοιτητικά χρόνια. δε θελω πλεον να ειμαι ο αντρας στη σχεση. μια ζωή την έχουμε και μου λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι με τα μέτρια είναι ευτυχισμένος. πως γίνεται αυτό; μια φορά ζεις και διαλέγεις το χλιαρο;γνωρίζω πολύ καλά πως σε μια σχέση, ειδικά όταν είναι ο ένας με τον άλλο η μέρα με τη νύχτα, γίνονται αρκετοί συμβιβασμοι. αλλά κουραστικά να συμβιβαζομαι θέλω έρωτα, πάθος, θέλω να μη μένουμε στο χλιαρο θέλω να πλησιάσουμε όσο μπορούμε το τέλειο και εμείς τώρα είμαστε σε μια φάση τριφασικη, έτοιμοι να παντρευτουμε και εγώ μετεωρη στο να μη γνωρίζω αν πρέπει να μείνω η να φύγω και όχι επειδή δεν τον αγαπώ αλλά επειδή πρπει μια φορά να αγαπησω και τον εαυτό μου.. έτσι δεν ειναι;