ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.2.2014 | 22:25

Μια αλλιώτικη 20χρονη..

Ενιωσα την αναγκη να δημοσιοποιήσω την ιστορία μου με την ελπίδα να δώσει κουράγιο..Ημουν μια συνηθισμενη και συμβατικη εφηβος που ειχε τα κλασικά προβλήματα της ηλικιας, αγόρια ,με ποιον τρόπο θα δείχνω πιο ελκυστικη. Εκανα όμως ενα τραγικό λάθος επαιρνα θεματα μειζονος σημασιας στην πλακα και στο χαβαλε και ξεχνουσα να θυμιζω στον ευατο μου ποσο τυχερη ημουν που ημουν υγιεστατη. Η ζωη μου είχε μπει σε μια σειρά. Ονειρευομουν τον ευατο μου να σπουδαζω, να ερωτευομαι και να ειμαι ευτυχισμενη. ημουν 19 όταν απο μια εντελώς τυχαια εξεταση ανακαλυψα πως ημουν φορεας του ΗΙV ιου, γνωστό και σαν AIDS. Είχα μια σχέση 2 μηνων με ενα μεγαλυτερο παλικαρι που προφανως ηταν φορεας και χωρις την χρηση προφυλαξης ο ιος δεν φανηκε ιδιαιτερα στοργικος και εισεβαλε μεσα στον οργανισμο μου. Είχαμε χωρισει. εκεινος δεν γνωριζε οτι επασχε απο τον ιο και μετα απο τις εξετασεις η προβλεψη επαληθεύτηκε. μετα το πρωτο σοκ, αφου εμεινα σχεδόν ολομόναχη καθως μια τετοια ασθενια δεν επιτρεπει μεγαλο κοινωνικο κυκλο, αρχισα να κλεινομαι στον ευατο μου και να βασανιζομαι. ολοι αποχωρησαν απο την ζωη μου, φιλοι γνωστοι. η οικογενεια μου παραμενει βραχος διπλα μου υπενθυμιζοντας μου πως μεσα στη μαυρη πραγματικοτητα μπορει να υπαρξει μια ηλιαχτιδα ελπιδας και χαρας. Ενα πρωινο ξυπνησα διαφορετικη. απεβαλα καθε αρνητικη σκεψη και αποφασισα να ακολουθησω την φαρμ. αγωγη μου για να μην επιβαρυνεται η κατασταση και να παραμενει στασιμη καθως με διαβεβαιωσαν πως αν την τηρω θα ζησω ισως πολλά χρονια,μπορει ομως και οχι. Πηρα το θαρρος να πω στον ευατο μου εχεις προβλημα, το δεχεσαι και διαμορφωνεις την ζωη σου συμφωνα με αυτο. Ο ομοιοπαθης φιλος μου ξαναμπηκε στη ζωη μου και απο τοτε ζουμε την καθε μας στιγμη γιατι με μια θανατηφορο νοσο συνειδητοποιησεις ποσο ομορφο πραγμα ειναι η ζωη, ο ερωτας και καθε αλλο μικρης αξιας. τα μικρα πραγματα θεοποιουνται στα ματια σου. σπουδαζω μμε στο εξωτερικο αυτη τη στιγμη, νοικιαζω ενα σπιτακι με το αγορι μου και ζουμε μπαινοβγαινοντας στα νοσοκομεια. ισως αυριο πεθανω αλλα θα ξερω οτι εζησα την ζωη μου με τολμη και οσο καλυτερα μπορουσα μεχρι το τελευταιο λεπτο. η δυναμη της αγαπης νικα καθε ανθρωπινο φοβο.Κ.Μ. 2Ο χρονων, Βερολινο
 
 
 
 
Scroll to top icon