6.3.2012 | 00:32
Μια απο τα ίδια........................
Μολις κατάφερα να φτασω σπίτι μετά απο ωρες δουλειας....αγχος ,νευρα τρεξιμο για να προλάβω να παω από τη μια ακρη της αθήνας στην άλλη για να μη μου την πει το αφεντικο, να αποδείξω πως αξίζω τα 3,60 που μου δινει για μισθο....και να δειξω το καλο μου πρόσωπο γαι να μην βρεθώ στην ανεργια και απο μέσα μου να θελω να του πω ΣΑΛΤΑ Κ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ σε λιγο θα μου φυτρώσουν @@ απο το πρήξιμο που τρωω....και η μερα καταλήγει στο ιδιο αισθήμα οτι εδω κ ενα χρόνο εχω βαλτώσει..βρισκομαι σε τέλμα πως αλλιως να το πω......Πήρα πτυχίο, κανω την δουλειά που μου αρέσει αλλα δουλευω τζαμπα για αλλον ...οι φίλοι μου θέλουν να μεταναστεύσουν...φευγουν στα χωρια τους ...κ εγώ εδω να παλευω πεισματικα...αλλες φορές ντρεπομαι να πω τα παραπονα μου η να γκρινιαζω για την δουλεια γιατι οι φιλοι μου δεν δουλευουν...για προσωπικη ζωή ουτε συζήτηση που χρόνος... ενα σκ εχω ευτυχως για λιγους τους φιλους που απεμειναν απο τη παλιά παρέα...ειμαι 24 χρονων κ νιωθω 40...Θέλω την ανεμελιά μου πίσω!!!θέλω να ερωτευτώ ,να κάνω βλακίες, να εχω χρόνο να καθομαι ωρες να χαζεύω τα κύματα στην αγαπημένη μου παραλία...να διαβάσω ένα ωραίο βιβλίο....να έχω χρόνο να ακούσω τα προβλήματα των φίλων μου....να μπορωνα τους φτίαξω την δίαθεση οταν είναι θλιμένοι...αλλα πως? όλοι στο ίδιο καζανι βραζουμε....(το οτι ξαφνικα που κ που σκέφτομαι τον πρώην μου είναι σημάδι οτι η κατασταση μου χειροτερεύει...)Υπάρχει και άλλος που συμπάσχει οεο?
