ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 23 χρονων και δεν εχω μπει ποτε μου σε μια σχεση που να εχει κρατησει πανω απο 2-3 μηνες. Δεν ειχα ποτε μου θεμα με την εμφανιση μου, καθε αλλο συμβαινει το ακριβως αντιθετο πραγμα που με βαζει να σκεφτομαι διπλα και τριπλα! Ανα καιρους πιανω τον εαυτο μου να κρινει τους ανθρωπους σε χρονο ντε τε, πως δεν με καλυπτουν και δεν μπορω να συνεχισω σε κατι παραπανω. Εχω προσπαθησει φυσικα να πιεσω τον εαυτο μου να δωσει λιγο χρονο στον αλλον αλλα ματαια.. Αναρωτιεμαι αν φταινε τα στανταρ που εχω βαλει, αν παλι εχω παραξενεψει τοσο πολυ μενωντας τοσο καιρο μονη η αν απλα ειμαι ρηχη. Απαντηση καμια.. Περπαταω στο δρομο και πραγματικα χωρις να θελω να φανω ηλιθια μου φαινονται ολοι ιδιοι! Δεν με ενθουσιαζει τπτ. Αν παλι κατι παει να γινει χανεται απο τις πρωτες κουβεντες, οταν βλεπω πως ο αλλος δεν εχει κατι ουσιαστικο να μου πει.. Πλεον εχω αρχησει και φοβαμαι πως εγω ειμαι ανικανη να αισθανθω κατι παραπανω και με θλιβει παρα πολυ αυτο γιατι ξερω πως υπαρχουν στιγμες που το μονο πραγμα που θα με εκανε να νιωσω καλυτερα ειναι μια αγκαλια! Κατι που για καποιους ειναι τοσο ευκολο αλλα για αλλους παλι φανταζει χιλιομετρα μακρια.. Δεν σταματαω ποτε να ελπιζω, απλα θα ηθελα να ακουσω και εσας, ξερω και βλεπω πως δεν ειμαι μονη μου σε κατι τετοιο..