9.9.2017 | 21:17
ΜΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Ακούω κάποους που λένε ότι έχουν πολλή ένταση μέσα τους, μια ασίγαστη φωτιά και θέλουν να πάνε να ''κοπανηθούν''. Με όποιον τρόπο μπορεί να το εννοεί ο καθένας. Άλλος εννοεί χορό, άλλος εννοεί σεξ, άλλος εννοεί ξύλο, στο καράτε, στην προπόνηση ξέρω γω, άλλος στο μπάσκετ, άλλος στο ποδόσφαιρο.Εγώ όταν έχω ένταση μέσα μου θα ήθελα να είχα μια σύντροφο δίπλα μου να πάμε μαζί μια βόλτα. Στη θάλασσα. Ή σε έναν μακρύ δρόμο που να μην τελειώνει ποτέ.Να βαδίζουμε μαζί.Θα ήθελα ένα βλέμμα της να μου γλυκάνει την καρδιά.Θα ήθελα να ζήσω ακόμα και τις μικρές στιγμές προετοιμασίας πριν από την βόλτα. Το να την περιμένω έξω από το σπίτι της. Να την βλέπω να κατεβαίνει τις σκάλες. Να της δίνω το πανωφόρι μου κι αμέσως μετά ένα γλυκό φιλί. Να περπατάμε σε ένα μικρό στενό και να αγκαλιαζόμαστε στιγμιαία ώστε να χωρέσει και να περάσει το αυτοκίνητο που κορνάρει βιαστικά πίσω μας. Να την βλέπω να πίνει νερό από το μπουκαλάκι που βγάζει από την τσάντα της και να σκουπίζει τις σταγόνες από τα χείλη της χαμογελώντας μου. να την βλέπω να πίνει το ποτό της. Να χανόμαστε στις σιωπές μας. Ή άλλες στιγμές να φλυαρούμε ακατάπαυστα. Θέλω κάποια να αγαπώ πολύ κι εκείνη να νιώθει το ίδιο για μένα. Να σας πω κάτι; Ας μη νιώθει κι ακριβώς το ίδιο, δεν με πειράζει. Ας με αγαπάει λιγότερο απ' όσο την αγαπώ εγώ.Να επιστρέφουμε από την βόλτα και να την κοιτώ να ξεμακραίνει καθώς φτάνει στην είσοδο του σπιτιού της και να νιώθω την πληρότητα του αληθινά ευτυχισμένου ανθρώπου. Τέτοιες στιγμές. Στιγμές που έζησα ελάχιστα στο μακρινό παρελθόν και που δυστυχώς δεν θα ξαναζήσω στο μέλλον. Όσο μεγαλώνω ειδικά, ακόμα πιο δύσκολο. Δεν πειράζει. Απλά να ξέρετε ότι εσείς που έχετε ταίρι, είστε πολύ τυχεροί. Να το εκτιμάτε και να την/τον αγαπάτε.