ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε κάποια μικρή επαρχιακή πόλη ζούσε η Καλ. Ήταν 20 χρονών, σπούδαζε αυτό που της άρεσε και ζούσε με τους γονείς της, αφού είχε την "τύχη" να είναι στην πόλη που μεγάλωσε. Η Καλ όμως είχε ένα "πρόβλημα" : της άρεσαν άλλα κορίτσια, αλλά δε μπορούσε να κάνει κάτι γιατί σε μια επαρχιακή πόλη και οι στήλοι της ΔΕΗ έχουν μάτια και αυτιά. Εκτός από αυτό η παρέα της Καλ κρατάει μια κάπως αρνητική στάση απέναντι στους ομοφυλόφιλους, σαν να είναι κάτι το αφύσικο και κατακριτέο. Η οικογένεια της κρατάει παρόμοια στάση, από γενικές συζητήσεις που είχαν χωρίς όμως να το δηλώσουν ευθέως, ήταν αρνητικοί. Έτσι η Καλ νοιώθει παγιδευμένη σε μια μικρή πόλη να κρύβεται από όλους παριστάνοντας μια άλλη. Χωρίς να ξέρει αν η οικογένειά της θα μπορεί σε 3-4 χρόνια να τη στηρίξει οικονομικά να βγει εξωτερικό μιας και εδώ υπαρχουν ελάχιστες διεξοδοι πάνω σε αυτό που σπουδάζει. Κάτι ακόμη την προβληματίζει, αν θα προλάβει να πάρει πραγματικό πτυχίο ή θα τελειώσει μια "πρακτική" σχολή, εντελώς θεωρητικά με ελάχιστα εφόδια για συνέχεια στο εξωτερικό. Μιας και οι χρηματοδοτήσεις μειώνονται και η φράση "Ένας θα το κάνει το πείραμα, δεν έχουμε πολλά υλικά", ακούγεται όλο και πιο συχνά.Έπρεπε κάπου να τα πει, δεν άντεχε άλλο να τα κρατάει μέσα της.Καλ.