ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρισα πριν αρκετο καιρο. Επειτα απο ενα διαστημα εκανα μια καινουργια γνωριμια, η οποια ξεκινησε καλα, μα στη συνεχεια προεκυπταν δυσκολιες, κυριως απο την αλλη πλευρα. Τσακωνομασταν, τα ξαναβρισκαμε και φτου κι απο την αρχη. Με την προηγουμενη σχεση που ειχα επροκειτο να συνεχισω να ειμαι, συνεβη κατι που με εκνευρισε απιστευτα, δεν ηταν η πρωτη φορα που συνεβαινε και ναι, μου βγηκε ο εγωισμος μου και ειπα τελος, με αναγκασε. Κατα καιρους εκανε κινησεις, μα απεφευγα, λογω και της νεας γνωριμιας, μα και λογω του οτι ειχα καπως ξενερωσει. Υπηρχε και αποσταση μεταξυ μας. Εμαθα οτι σκοπευει να ερθει να με βρει, εστω να με αγγιξει τελευταια φορα κι ας μη ξαναβρεθουμε. Λυγισα. Η -ας την πουμε- σχεση που εχω τωρα δεν τραβαει, γιατι για πολλοστη φορα ειμαι εκεινος που δινει 5 και παιρνει 1. Σκεφτομαι να δωσω μια ευκαιρια στην προηγουμενη μου σχεση, ημασταν δεμενοι, θελαμε παρομοια πραγματα, ο ενας τον αλλο και το λεγαμε διχως σταγονομετρα. Αν ρωτησω τους φιλους μου θα μου απαντησουν πολυ υποκειμενικα νιωθω. Εχω πολλα να δωσω, μα θελω ο αποδεκτης να ξερει να δεχεται και να ξερει να δινει οσο κι εγω περιπου. Αυτο δεν το ζω τωρα. Να δωσω μια ευκαιρια σε κατι που κρατησε καιρο και που τελειωσε απο μια μαλακια?