ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξημερώματα 1ης Ιανουαρίου, φεύγω απ' το σπίτι μιας φίλης μου, που είχα πάει να γιορτάσουμε την αλλαγή του χρόνου.Ήταν η ώρα 2+, περίμενα λεωφορείο για Σύνταγμα, και από εκεί θα έπαιρνα άλλο λεωφορείο να πάω στην δουλειά. Ξεκινούσα βάρδια στις 4:30. Στην ίδια στάση περίμενε και ένας τύπος, φορούσε κάτι σαν "ειδική φόρμα", που ήμουν σίγουρη ότι κάπου την είχα ξαναδεί (ναι, την φόρμα)."Μήπως πηγαίνεις αεροδρόμιο;" τον ρωτάω (μάλλον την φόρμα αυτή την είχα δει σε άλλους που έβλεπα συχνά στο λεωφορείο για αεροδρόμιο!). Ξαφνιάστηκε λίγο, που μάντεψα τον προορισμό του, απάντησε θετικά."Κι εγώ πηγαίνω προς τα εκεί. Επειδή το λεωφορείο έχει καθυστερήσει και μπορεί να μην προλάβουμε το άλλο για αεροδρόμιο, θέλεις να μοιραστούμε ενα ταξί ως το Σύνταγμα;" τον ξαναρώτησα και απάντησε ξανά θετικά.Πήραμε το ταξί, φτάσαμε Σύνταγμα, πλήρωσε εκείνος και δεν δέχτηκε να του δώσω τα μισά.Στο λεωφορείο για αεροδρόμιο καθίσαμε μαζί, μιας και ήταν γεμάτο. Εκείνος έβαλε να ακούσει μουσική από το mp3 του και εγώ του ζήτησα να ακούσουμε μαζί. Χαμογέλασε και μου είπε "Ακούω λίγο βαριά, μάλλον δεν θα σου αρέσουν. Αλλά θα βάλω Pink Floyd, τους ξερεις;". Χαμογέλασα κι εγώ, του απάντησα ότι τους ξέρω τους Pink Floyd, αλλά ότι κι εγώ ακούω επίσης βαριά και ότι δεν με πείραζε να ακούσω αυτά που θα άκουγε.Δεν έβαλε Pink Floyd τελικά, ωστόσο αυτά που άκουγε παραήταν "ψαγμένα" για 'μένα, δεν αναγνώρισα δηλαδή κάποιο τραγούδι, η όλη φάση όμως ήταν χαριτωμένη.Κοντεύουμε στον προορισμό, ο δικός μου δεν ήταν το αεροδρόμιο, ήταν λίγο πριν. Χαιρετιόμαστε με χαμόγελα.Δεν είπαμε ούτε τα ονόματά μας.Αυτά πριν 3 χρόνια. Από τότε έχω κάνει άπειρες διαφορετικές βάρδιες, και δεν τον έχω ξαναπετύχει! Μόνο μία φορά πριν ένα μήνα ίσως;! Αυτό ήθελα να μοιραστώ.