ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ύστερα από πολύ καιρό πήγα σε ένα κλαμπ στην πόλη όπου σπουδάζω... Καθώς περνούσε η ώρα και βαριόμουν παρατηρούσα ως γνωστόν τους γύρω μου. Αρχικά τις φίλες μου. Όλες έβγαλαν φότο και ανέβαζαν στορυ. Έπειτα οι δίπλα κάναν παρόμοια ... Πόζαραν μπροστά στο κινητό και χόρευαν ώστε να το ανεβάσουν ινσταγκραμ. Και μετά το ευρέως γνωστό διάφοροι τύποι που κοιτάνε κωλους, την πέφτουν σε γκόμενες και γδυνουν γενικά με το χυδαίο τους βλέμμα ...μια κατάντια ολοκληρωτική. Άνθρωποι οι οποίοι είναι υποχείρια άψυχων μηχανών. . Και κυρίως φερέφωνα της κοινωνικής ενσωμάτωσης και αποδοχής.... Και θα μου πείτε γιατί πήγα; Είπα να κάνω το χατίρι στις κοπέλες γιατι είπα η παρέα μετράει. Αλλά τελικά όχι.. το στορυ μετράει... Και κάπως έτσι πέρασα την νύχτα να παρατηρώ τους νέους της εποχής μου. Αν ένα ποίημα ταίριαζε στην διαπίστωση τότε θα ήταν το :" όσο μπορείς "