Όχι άλλο αρλεκιν
29.6.2019 | 14:07
Μια κοινή θνητή
Με θυμάμαι πάντα να μη μπορώ ποτέ να έχω αυτόν που ήθελα που με εκανε να λιώνω από πόθο. Κάτι συνέβαινε και ήμουν μονίμως η δεύτερη η αργοπορημενη. Και οπως γινονταν τότε η ζωή μου κυλάει στο ίδιο τέμπο και τώρα. Νομίζω πως φταίει οτι είμαι μια κοινή θνητή· μια γυνακα που μπορεί να εντυπωσιαστώ αλλά εγώ δεν έχω τίποτα για να τον εντυπωσιάσβ και πάντα μια αλλη,καλύτερη θα κόβει το νήμα· παντα το ίδιο το έχω πια συνηθίσει. Το μόνο που μπορώ να κανω πλέον είναι να κοιτάω την οθόνη, να ψάχνω να διαβάζω και να πονάω· να πονάω πολύ να πονάω βουβά και να απορω γιατί πάντα έτσι. Να έχω τόσα να πω και αλλα τόσα να δώσω αλλά να μου μη δίνεται ουτε μια ευκαιρία και εμένα όσο και να προσπαθώ οτι και να κάνω. Δεν πειράζει· θα συνεχίσω να ονειρεύμαι όπως κανω τόσο καιρό,να ζω μονη τον έρωτα μου· αυτό τον ανομολόγητο έρωτα με τη θλίψη μου και τα δάκρια μου συντροφιά και δε θα μάθεις ποτε πόσα έχω να σου δώσω πόσο πολύ σε θέλω. Και όταν αυτό γίνεται αβάσταχτο τότε θα γράφω και εδώ στην συντροφιά της λιφο λίγες γραμμές να τις βλέπεις,λίγα από τα κομμάτια της καρδιάς μου!
9