ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα,αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα (ή και όχι) που με έχει απασχολήσει και θα ήθελα αν μπορείτε και εσείς να μου πείτε την γνώμη σας.Είμαι κοπέλα,είμαι 23 ετών,έχω ύψος 1,57 και αυτή τη στιγμή ζυγίζω 44 κιλά.Λέω "αυτή τη στιγμή"γιατί,τελευταία,η ζυγαριά μου δείχνει και άλλη τιμή όλο και πιο συχνά.Ποτέ δεν ήμουν χοντρούλα(εκτός από το Γυμνάσιο όπου έφτασα τα 70 κιλά φαντάζομαι λόγω εφηβείας,αλλά τα έχασα σταδιακά μέσα σε 4 χρόνια και έτσι τελειώνοντας το λύκειο ζύγιζα 55 κιλά)Λόγω σωματικής ιδιομορφίας(έχω ιδιαίτερα αδύνατο το πάνω μέρος,και καμπύλες στο κάτω)πάντα πρόσεχα να μην ξεφύγω από τα 55 κιλά που ήταν το υγιές.Μόνο όταν το 2010-2011 έλειψα ένα εξάμηνο στο εξωτερικό κατάφερα και πήρα 6-7 κιλά(προσπάθησα να κόψω και το τσιγάρο τότε)και επειδή είδα αλλαγή στο σώμα μου,προσπάθησα μόνη μου χωρίς διαιτολόγο να τα χάσω.Η μέθοδος ήταν η γνωστή και η συνετή κατά την γνώμη μου:Έκοψα τα γλυκά που έτρωγα με την σέσουλα μόλις έτρωγα κάτι αλμυρό,έκοψα το φαγητό το βαρύ αργά το βράδυ και έτσι το καλοκαίρι του 2011 έφτασα πάλι στα πολυπόθητα 55 κιλά.Από το σημείο αυτό και μετά,και ενώ ποτέ δεν είχα εμμονές να είμαι αδύνατη παρά μόνο να είμαι στα σωστά για το ύψος μου κιλά,γύρισε μία βίδα στο κεφάλι μου και ξεκίνησε μία ατέρμονη μάχη με το σώμα μου:Επειδή έβλεπα το σώμα μου στον καθρέφτη και μου άρεσε με λιγότερα κιλά,έβαζα στόχο να χάσω κιλά κι άλλα προκειμένου να μου αρέσω περισσότερο.Νόμιζα ότι έφτασα στο τέλειο όταν η ζυγαριά έδειξε 50 κιλά.Εκεί ξεκίνησε όμως η κάτω βόλτα.Βλέποντας το σώμα μου,άρχισε και πάλι να μη μου αρέσει παρ'όλα τα 50 κιλά του,και αποφάσισα ότι στα 48 κιλά θα δείχνει τέλειο.Το κατάφερα και έφτασα εκεί.Στα 48 μου φαινόμουν από τη μέση και κάτω χοντρή.Έτσι έλεγε ο καθρέφτης μου.Είπα θα έφτανα στα 46 και στόπ.Όταν είδα αυτό το 46 στη ζυγαριά χάρηκα πάρα πολύ που αποφάσισα να το γιορτάσω με ό,τι στερήθηκα:με ένα γλυκό.Η πρώτη μπουκιά μου έφερε εκτός από γλύκα,και πολλές τύψεις.Έκτοτε,ναι μεν πεινάω(αν και όχι όπως παλιά),ναι μεν τρώω(και τα πιτόγυρά μου και τις κρέπες μου)αλλά σχεδόν αμέσως νιώθω τύψεις και "τιμωρώ" τον εαυτό μου με αυστηρή δίαιτα τις επόμενες μέρες.Δεν μπορώ να πω ότι είμαι στα όρια της νευρικής ανορεξίας γιατί έχω το αίσθημα της πείνας,και μου αρέσει να τρώω (αν και πλέον τρώω μία φορά την ημέρα),και μάλιστα όταν μ αρέσει το φαγητό,το γλύφω το πιάτο.Απλά μετά με πιάνουν τύψεις και νομίζω ότι έχω παχύνει.Μπορεί κανείς να μου πει ΥΠΕΎΘΥΝΑ τι ψυχοσωματικά προβλήματα αντιμετωπίζω;