ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω βιώσει πολύ αδικία στη ζωή μου...από μικρή ηλικία δέχτηκα ανελέητο μπούλινγκ που ούτε 100 εξομολογήσεις δε θα αρκούσαν για να το περιγράψω.. όσες φορές προσπάθησα να πετύχω κάτι, πάντα με σαμπόταρε κάποιος τη πρόοδο, είτε αυτός λεγόταν "μητέρα" και η απόφασή της να μετακομίσουμε ξαφνικά, στο άκυρο, από τη μία μέρα στην άλλη, είτε "απόσταση" που ενώ βρήκα 2 φορές δύο υπέροχους ανθρώπους, η μοίρα αποφάσισε για μένα πως εφόσον μένουν μακριά μου δεν είναι γραφτό να είμαστε μαζί, είτε λέγεται "σύμπτωση"... γενικά έχω απογοητευτεί πολύ, δεν μου έχει τύχει κάτι καλό και η αδικία βασιλεύει παντού, στο σχολίο π.χ άτομα τα οποία δεν άνοιξαν ΟΥΤΕ 1 ΦΟΡΑ το βιβλίο τους, απλά επειδή έτυχε να έχουν κανένα πλούσιο γονέα, άνοιξαν δικιά τους επιχείρηση (ή εργάζονται στην επιχείρηση των γονιών τους) , άτομα που ούτε καν προσπάθησαν να είναι ωραία εμφανισιακά, απλά γεννήθηκαν ωραία, είχαν όλες τις κοπέλες, άτομα εντελώς παρατημένα από τη ζωή είχαν το γόητρο του "αντισυμβατικού" και του "επαναστάτη" , άτομα που έκαναν βλακείες τα θεωρούσαν "cool".... τι να πω...μετά στο στρατό, άτομα που είχαν βύσμα, έπαιρναν μετάθεση στα στρατόπεδα δίπλα στα σπίτια τους ή τους έβαζαν να μη κάνουν τίποτα όλη μέρα... στα επαγγελματικά εντάξει δε το συζητάω καν, άτομα ανάξια για να δουλέψουν και ως απλοί υπάλληλοι είναι αφεντικά και άτομα χωρίς εμπειρία προτιμούνται από οποιοδήποτε άτομα ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ επειδή γνωρίζουν κάποιον μέσα στην επιχείρηση...τι να πω... όλα μου φαίνονται τόσο ψεύτικα σαν ένα θέατρο.. όταν προσπαθούσα να πετύχω κάτι αυτό γινόταν 100 φορές πιο δύσκολο, και όταν δε προσπαθούσα καν, φαινόταν να απέχει μία ανάσα μακριά μου, η οποία ολοένα και αύξανε την απόσταση όσο εγώ προσπαθούσα να το φτάσω..δε ξέρω τι φταίει, σίγουρα όχι η πεσσιμιστική αύρα της εξομολόγησης επειδή και αισιόδοξα που δοκίμασα να τα δω τα πράματα και σε στυλ "όλα για κάποιο λόγο γίνονται/μη χαλιέσαι" , ΠΑΛΙ δεν οδήγησε κάπου η όλη αντιμετώπιση... δε ξέρω τι συμβαίνει πραγματικά, νιώθω απλά πως σε μερικούς ανθρώπους δεν είναι γραφτό να καταφέρουν απολύτως τίποτα στη ζωή τους και αντί να έχουν 100 όνειρα και 1000 φιλοδοξίες, καταλήγουν να τρώνε τα μούτρα τους και να χαλιούνται που όλοι οι άλλοι είναι ευτυχισμένοι εκτός από αυτούς.. Υ.Γ - σε περίπτωση που εγκριθεί η εξομολόγηση, μη παραπονεθεί κανένας/καμία οτί γράφω μίζερα, ο τίτλος ήταν ξεκάθαρος του τι θα επακολουθήσει, διαβάστε υπεύθυνα.