ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αγάπη είναι σαν το νερό... Υπάρχει ανέκαθεν, από την αρχή του κόσμου. Υπάρχει παντού. Ακόμα και αν δε το βλέπω. Το ίδιο το σώμα μου είναι φτιαγμένο κατά πολύ μεγάλο ποσοστό από νερό. Ως διψασμένος το θέλω αμέσως. Και ψάχνω να το βρω. Το έχω συναντήσει σε διάφορες μορφές.Μερικές φορές είναι σαν τον πάγο που σχηματίζεται σταδιακά από την ψύξη του νερού. Σκληρή, άκαμπτη, αμετάβλητη, ψυχρή, με απόλυτο σχήμα, με διάστασεις, μετρήσιμη, συμπαγής, χωρίς ένταση. Συνήθως τέτοια αγάπη είναι κτητική, περιοριστική, επίπονη, με λογική και ματαιοδοξία, από ανάγκη και συνήθεια.Άλλες φορές είναι σαν τον ατμό που παράγεται συνεχώς με βράσιμο του νερού. Χάνεται, εξαφανίζεται γρήγορα, χωρίς σχήμα, εκρηκτική ως ενέργεια, καυτή, απεριόριστη στις διαστάσεις, άναρχη. Συχνά εμφανίζεται ως η αγάπη στην εφηβεία, με συναίσθημα, με ένταση και πάθος.Κάπου ανάμεσα, αλλά όχι και απαραίτητα, υπάρχει και η πιο συνηθισμένη μορφή του νερού, η υγρή.Και ως υγρό που είναι, έχει προσαρμόσιμο σχήμα και την ίδια στιγμή είναι σταθερό εντός των ορίων του, αρχικά διάφανο αλλά δέχεται μέσα του και άλλα υλικά για να εξελιχθεί σε ένα νέο μίγμα, απαραίτητο για τη ζωή και ρέει αβίαστα. Σαν την αγάπη που προσφέρει επιλογές, που ενώνει, που δίνει χαρά, που ανοίγει νέους δρόμους, που διώχνει το φόβο, που προκαλεί έντονες ευχάριστες συγκινήσεις.Την αγάπη σαν το νερό αναγνωρίζω ως επιθυμητή και ωφέλιμη, όλες όμως συνυπάρχουν στον κόσμο και στην κοινωνία μας, ανάλογα τους χαρακτήρες και τις συνθήκες. Και όλες χρειάζονται για να δίνουν υπόσταση στην πιο απαραίτητη μορφή της. Αγάπη για τους δικούς μου ανθρώπους, αγάπη για όλα αυτά που έφυγαν και όλα όσα θα συναντήσω, αγάπη για τη φύση και την τέχνη, αγάπη για τις ατέλειες και τα λάθη μου. Κυρίως όμως αγάπη για όλους όσους και όλα όσα με κάνουν να πετάω ψηλά και δυνατά, να απολαμβάνω, να πανηγύριζω, να αισθάνομαι. Και επειδή δεν είναι αυτονόητο, αγάπη ΚΑΙ για τον εαυτό μου. Μ' αυτή την αγάπη "ξεδιψάω".